Hands-on preview: The Order: 1886
Galahad het voor elkaar in The Order: 1886
The Order: 1886 staat eigenlijk al vanaf diens aankondiging bekend als een game die de grafische lat hoger legt voor de huidige generatie consoles. Toch is het een titel die tegelijkertijd te maken krijgt met heel wat scepticisme. Dat is misschien niet zo heel vreemd. Grafisch mag het dan wel erg indrukwekkend zijn, de gameplay en het verhaal zijn ook heel belangrijk en dat is iets waar games met indrukwekkende graphics vaak de trein missen. Gezien de laatste paar trailers een beetje slecht waren gemonteerd en ook de enige speelbare demo sterk verouderd was, zaten we al een tijdje te wachten op relevante beelden. De Europese pers kreeg deze kans eindelijk na het PSX-evenement, in de vorm van een previewcode die gelijkstaat aan de demo van datzelfde event.
In deze nieuwe demo begeeft het team zich in een zeppelin, op jacht naar rebellen. Gezien onze aanwezigheid een verrassing moet blijven kunnen we niet meteen gebruik maken van onze wapens. In plaats daarvan bewegen we ons stilletjes doorheen de zeppelin zodat de rebellen geen weet hebben van onze missie. Wat opvalt, is dat de game veelal gebruik maakt van korte cutscènes die naadloos tussen de gameplay vallen. Dat kan misschien storend overkomen als je geen grote fan bent van een erg verhalende stijl, maar persoonlijk ergerde het ons niet echt. Wat ons dan wel weer een klein beetje ergerde, was het veelvuldige gebruik van QTEs. Gelukkig krijg je hier - in tegenstelling tot de meeste QTEs - genoeg tijd om elke knop in te drukken. Het is namelijk nooit leuk als je onverwacht op X moet duwen en daar slechts een seconde de tijd voor krijgt.
De QTEs bemoeien zich ook met de gameplay zelve. Als je stealthgewijs een vijand wilt neerhalen, dan gebeurt dat door middel van een kleine QTE. Je moet de knop op het juiste moment in duwen, anders faalt de stealthkill en dan sterft je personage in een cutscène. Dat klinkt nu misschien lastig, maar in de werkelijkheid is het vrij simpel. We hebben geen enkele stealthkill gefaald dus persoonlijk vinden we het responsief geen probleem. Wel is het zo dat als je sterft, heel de kamer meteen terug is en je alles opnieuw moet doen vanaf een bepaald checkpoint. Zoals de meeste geforceerde stealth-segmenten is ook dit een minder gedeelte van het geheel, maar gezien we zelf geen enkele stealthkill hebben gefaald hebben we ook geen enkel checkpoint opnieuw moeten doen dus het stoorde ons ook niet. Het was echter maar een heel kort stukje en we zijn dan ook benieuwd welke rol stealth zal spelen in de volledige game.
De game was op zijn best wanneer de rebellen ons alsnog opmerkten. Geen QTEs meer, want we halen ons geweer boven en het is tijd voor het hoogtepunt van de game. Inderdaad, het schieten is erg goed uitgewerkt in deze game. De gunplay voelt echt goed aan en er is een sterke diversiteit qua wapens aanwezig. Her en der krijg je wel te maken met sponsvijanden die zelfs niet sterven als je ze raakt in het gezicht, maar voor het grootste deel gaf ook de kogelimpact een positief gevoel. De effecten verdienen ook een extra vermelding, want toen een vijand ons beschoot met een shotgun viel onze mond meteen open. Niet enkel omdat zijn kogel ons amper wist te missen, maar ook omdat het detail van de kogelexplosie tot in de puntjes was afgewerkt. De impact op de muur en de rook die de kogel achterliet, toont aan dat er is nagedacht over dit visueel spektakel.
De zeppelin zelve was ook vrij indrukwekkend qua locaties. Je begint onderaan, bij de mechanische kant van van het luchtschip, en langzaamaan verken je bijzonder gevarieerde locaties. Dit gebeurt uiteraard op lineaire wijze, maar dat zorgt er ook voor dat alles erg gepolijst is en de grafische kant heel erg sterk uitgewerkt is. Wanneer we op een bepaald moment in een keuken vol vijanden kwamen, vlogen de potten en pannen in het rond tijdens het vuurgevecht. We smeten zelfs een rebel met zijn smoel op een keukentafel. Zo'n dingen zijn altijd mooi om te zien en als Sir Galahad zelfs zijn mes bovenhaalt als je op het punt staat om een stealthkill te activeren, merk je de kwaliteit van The Order: 1886. Zo'n details zie je niet veel en dat appreciëren we dan ook.
Audiovisueel mag je in ieder geval een prachtige game verwachten. De muziek is fantastisch en grafisch is de game een ware parel. Het is een vrij originele stijl en qua lighting en physics lijkt dit ons één van de meest geavanceerde games te worden. De zwarte boord - die zogezegd dient om het geheel cinematisch te doen overkomen - blijft wel een twijfelachtige keuze. An sich stoort deze niet, maar we begrijpen wel waarom het anderen wel kan storen. Ook een klein minpuntje aan deze demo is het feit dat de ondertitels niet werken, maar zoiets wijten we graag aan de previewversie en niet iets dat in de eindversie te vinden zal zijn.
