Hands-on preview: Lords of the Fallen
Dood, doder, doodst in Lords of the Fallen
De Europese Dark Souls, dat is zo'n beetje de benaming die de meeste mensen nu aan Lords of the Fallen geven. Je moet dan ook niet ver kijken om de gelijkenissen tussen beide games te zien. Dat beseft ook het team achter deze game, het Poolse CI Games en het Duitse Deck13 Interactive. Het is an sich natuurlijk niet slecht dat we wat meer games à la Dark Souls voorgeschoteld krijgen, zolang ze maar hun eigen identiteit hebben. Volgens de producer, Blazej Zywiczynski (o.a bekend van The Witcher 2), zou dat in ieder geval geen probleem mogen zijn.
Games met elkaar vergelijken in een artikel, daar zijn we niet echt grote fans van. Toch kunnen we in deze preview over Lords of the Fallen nogal moeilijk zwijgen over onze persoonlijke vergelijking van deze game: Darksiders x Dark Souls. De art heeft diezelfde sfeer die Joe Madureira in Darksiders bracht en qua uitdaging moet deze game zeker niet onderdoen voor Dark Souls. Dat willen we maar al te graag benadrukken, zeker gezien we tientallen keren gestorven zijn tijdens de Gamescom demosessie.
Het begon eigenlijk al vanaf vijand numero één. Een gepantserde kerel op een brug. Gezien we een redelijk neutrale klasse wouden, kozen we voor de Warrior met een schild-en-zwaard setup. We liepen naar onze vijand, klaar om een paar meppen uit te delen en onze eerste fout was al meteen gemaakt. We hadden de vijand onderschat. Dit was geen standaard AI die simpelweg meppen incasseert en af en toe eens zelf aanvalt, waarna je hem gewoon ontwijkt. Integendeel, hij begon ons meteen continu aan te vallen en slechts af en toe liet hij wat ruimte open om hem aan te vallen. Daarnaast voelt het combat-systeem in deze game ook wat sloom aan en daardoor resulteert een te trage ontwijking al snel in jouw dood.
Nadat we een paar keer gestorven waren en eindelijk op de aanvallen van die snoodaard begonnen te letten, ging het al wat beter. Er is een zekere leercurve, maar het is zeker niet onmogelijk. Je verandert ook niet in een ondode wanneer je sterft en daardoor voelt de 'straf' ook wat minder erg aan. Toen de levensbalk van onze bruggeling eindelijkt gereduceerd werd naar nul, waren we blij. Er was een zekere vorm van voldoening. We hadden onze eerste vijand in Lords of the Fallen verslaan. Wat een prestatie.
Helaas was dat moment van triomf van korte duur, want slechts luttele seconden later stond onze belager terug recht... met een volledige levensbalk. De ontwikkelaar wijst ons erop dat er enkele meters verderop een urne staat, waarin het hart van onze vijand zit. Pas wanneer we diens hart vernielen, kunnen we ook de vijand verslaan. Het is een klein detail en het toont aan dat je echt moet opletten in deze game. Aan de andere kant is het wel een erg subtiele mechanic en we vragen ons dan ook af hoe lang het zou geduurd hebben mocht de ontwikkelaar het ons niet uitgelegd hebben. Gezien de demo zich enkele uren na de intro van het spel afspeelt, is het natuurlijk maar de vraag of deze vijand al dan niet eerder in het spel voorkomt en er al wat meer gehint wordt naar de urne.
Ietwat verderop komen we een tweede vijand tegen, maar tot onze verbazing wisten we die met slechts enkele aanvallen te verslaan. Misschien hadden we gewoon geluk, want we zaten nu eenmaal in een krap gangetje en hij wordt als het ware in een hoekje geduwd. Maar goed, na 2 vijanden op onze teller te hebben staan, krijgen we een eerste checkpoint voorgeschoteld. Hier kan je jouw progressie opslaan, krijg je wat levens/mana terug en je kan er ook je karakter upgraden qua attributen.
Na slechts twee gevechten was het al tijd om onze kunstjes uit te oefenen op een ietwat sterkere tegenstander: een mini-baas met een gigantische levensbalk en een stel vlijmscherpe zwaarden. Er bleef nauwelijks iets over van ons zelfvertrouwen en dat was dan nog voor hij ons vijftien keer na elkaar afmaakte. Een zekere Yoni naast ons wist hem te verslaan door een glitch te misbruiken, maar wij hadden minder geluk. Het valt op dat de game precies de vijand zelf wat moeilijker maakte, want zo begonnen we steeds opnieuw bij een checkpoint dat slechts enkele meters verwijderd was van die baas. Zoals we eerder dus zeiden: de straf ligt hier lager dan Dark Souls, ook al ligt het niveau van de baas een niveau hoger.
Eindigen doen we best met een positieve noot: Lords of the Fallen is een mooie game. Het feit dat dit spel enkel verschijnt op PlayStation 4, Xbox One en pc geeft hen een immens voordeel tegenover hun eeuwige tegenstander, Dark Souls. Het spel ziet er op momenten fantastisch uit en zit boordevol mooie effecten. Ook de wapens en je uitrusting beschikken over een zekere afwerking die we wel kunnen smaken, zeker in combinatie met die donkere fantasie art. Over de animaties kunnen we tenslotte ook niet echt klagen, al valt het af te wachten tot we het volledige spel kunnen spelen.
