Hands-on: Assassin's Creed Rogue
Tijd van de tempeliers in Assassin's Creed Rogue
Met Assassin's Creed: Unity maakt Ubisoft eindelijk de grote stap naar exclusiviteit voor de huidige generatie hardware, wat de PlayStation 4, Xbox One en pc inhoudt. Dat betekent echter niet dat mensen met een PlayStation 3 of Xbox 360 in de kou worden gezet. Specifiek voor die doelgroep verschijnt later dit jaar (bijna parallel met Unity) Assassin's Creed Rogue - een game die verderbouwt op het succes van Assassin's Creed IV: Black Flag, al dan niet met een kleine plottwist.
Dat laatste dient als referentie naar het nieuwe hoofdpersonage, de ex-Assassijn Shay Patrick Cormack. Een confrontatie binnenin de organisatie zorgt er voor dat hij zijn broeders verlaat en overloopt naar de vijand, de tempeliers. Daar biedt hij zijn diensten aan als een soort premiejager, waarbij de assassijnen de rol vervullen van premie. Dit alles gebeurt tijdens de Fransindiaanse oorlog (1754 - 1763), een wereldwijd conflict tussen zowat alle grootmachten uit die tijd. Gezien het speelgebied in Rogue vooral de oostkust van Noord-Amerika betreft, zal de speler vooral te maken krijgen met de strijd tussen Frankrijk en Engeland. Dit tijdperk is uiteraard niet zomaar gekozen, het geeft Ubisoft namelijk veel ruimte om opnieuw conflicten op zee na te bootsen en daarnaast biedt de omgeving ook gewoon een leuke afwisseling tegen het meer tropische gebied uit Assassin's Creed IV.
Omdat Assassin's Creed: Rogue in zijn kern een geestelijk vervolg op Assassin's Creed IV: Black Flag is, speelt ook hier die grote plas water een essentiële rol. Je hebt opnieuw een schip, 'de Morrigan' gedoopt, waarmee je de wilde wateren onveilig kan maken. Het grootste verschil zit hem in de manier waarop je dat schip nu gebruikt, waarmee we dan de jacht op de assassijnen bedoelen. In de werkelijkheid kan je natuurlijk eender welk schip aanvallen, al moeten we er wel bij zeggen dat Shay een vriendschappelijke band heeft met de Britten. Die waren in de voorgaande delen ook meermaals de bondgenoten van de tempeliers, dus we verwachten hier een gelijkaardig scenario.
Het schip zelve is ook wat veranderingen ondergaan. Het is kleiner dan de Jackdaw, waardoor het ook sneller is. Dat is wel nodig, want in deze game ben je niet altijd bezig met het offensief. De Morrigan is vaak zelf het doelwit en het gebeurt dan ook veel dat andere schepen je schip proberen te enteren. Lukt dat, dan moet je een bepaald aantal vijandelijke soldaten uitschakelen, inclusief hun kapitein. Vrijwel identiek aan de gevechten uit Black Flag, met het verschil dat je nu de rol van verdediger op je neemt. Je hebt natuurlijk nog altijd een uitgebreid arsenaal om het de vijand wat moeilijker te maken, opnieuw voorzien van enkele verbeteringen. Je kan de boeg nu extra hard inzetten om een ander schip te rammen en daarnaast heb je nu ook olietonnen die je achteraan je schip kan droppen om de vijand in lichterlaaie te zetten. De gebruikelijke wapens krijgen tenslotte wat meer ondersteuning door een primitief machinegeweer dat zich voornamelijk focust op de zwakke plekken van het vijandelijke schip.
Eén van de indrukwekkendste zaken in deze game is de meer noordelijke kant van de spelwereld, want daar is de omgeving voorzien van een sneeuwerig landschap. Je kan er onder andere pittoreske eilanden bezoeken, narwallen vangen en scheepswrakken verkennen. De wateren zijn er ook rijkelijk gevuld met ijsschotsen waar je door kan varen mits je de Morrigan hebt uitgerust met een speciaal type ram, een ijsbreker. Dat is vrij belangrijk, gezien bepaalde gebieden niet te bereiken zijn zonder dat ijs te doorkruisen. Anderzijds kan je het de vijand ook lastig maken door je kanonnen te gebruiken op ijsbergen, want die breken dan af en veroorzaken rogue waves, een welgekend fenomeen voor fans van het voorgaande deel.
Eenmaal ter land merken we ook enkele nieuwigheden op, al lijkt dit element minder revolutionair te zijn dan diens grote broer, Unity. Heel wat decors lijken simpelweg gerecycleerd te zijn uit deeltje vier en qua animaties is onze Shay opmerkelijk gelijkaardig aan Edward de piraat. Ook de missies voelen erg vertrouwd aan en zullen dus ook wellicht dezelfde irritaties bevatten als de vorige delen. Het vechtsysteem is tevens hetzelfde gebleven en de moeilijkheidsgraad ligt dus nog steeds op een erg laag pitje, iets waar men dan wel weer zou aan gewerkt hebben in Unity, maar niet hier dus. Op dat vlak is het dus ook niet zo vreemd dat Rogue op PlayStation 3 en Xbox 360 zal verschijnen, gezien het qua gameplay nog steeds tot de oude generatie Assassin's Creed games behoort.
Shay heeft natuurlijk wel enkele nieuwe kunstjes. Hij beschikt over de gebruikelijke wapens die elke assassijn heeft, maar breidt zijn wapentuig verder uit met een zwaar schietgeweer en een primitieve granaatwerper. Hij zal het in ieder geval nodig hebben, want de vijand is ditmaal ook beter uitgerust. Net zoals op het water is Shay meestal de prooi en ook op het land zal je dus best defensief te werk gaan. Zo zijn er 'Stalkers', sluipmoordenaars die zich in bosjes of hooi verschuilen en die je dus enkel kan zien door gebruik te maken van je arendsoog, waardoor die functionaliteit ook wat meer nut krijgt.
