Hands-on preview: South Park: The Stick of Truth
Oh My God...they're gonna release South Park: The Stick of Truth
South Park: The Stick of Truth werd ooit nog aangekondigd door het teloorgegane THQ. Toen die uitgever verdween, was er even de angst dat deze veelbelovende titel ook zou verdwijnen, maar gelukkig zag Ubisoft het potentieel en pikte het de titel op. Je kan je niet voorstellen hoe blij we daar mee zijn.
South Park: The Stick of Truth is niet de eerste game rond de vier vrienden uit het dorpje in Colorado, maar het is wel de eerste keer dat de creatieve genieën achter de animatiereeks, Matt Stone en Trey Parker, de volledige controle hebben. Als het aan hen had gelegen dan hadden we nog geen enkele frame uit het spel te zien gekregen. South Park is hun kindje en elke grap die ze voor release moeten vrijgeven, is volgens hen een grap te veel.
The Stick of Truth is een RPG die de draak steekt met alles wat we vereenzelvigen met dat genre. Het verhaal heeft de typische epische proporties, althans in de hoofden van de hoofdrolspelers, maar is eigenlijk gewoon een rollenspelletje dat de kinderen van South Park spelen. Als echte kinderen nemen ze het wel bloedserieus, waardoor het hun hele leven gaat opslokken.
Cartman is de Wizard King – respect his authoritah – en leider van de Humans. Zij hebben de Stick of Truth in handen. Dat is een artefact waarmee het universum beheerst kan worden. Hun tegenstanders zijn de elven, die maar wat graag die stok in handen krijgen. Dat lukt ze ook al heel vroeg in de game (stupid Clyde!) en dus moet jij, Douchebag, de zware tocht aangaan om het artefact te heroveren.
Daarvoor zal je samen met onze bekende vrienden heel South Park moeten doorkruisen. Je zal echt overal komen en fans zullen zich vergapen aan alle bekende locaties en personages die je tegenkomt. Zo kwamen wij tijdens onze preview bijvoorbeeld Al Gore al tegen. Hij geeft je één van de vele zijmissies – manbearpig, I’m super serial – die er voor zorgen dat je nog heel wat extra uurtjes kan spenderen in South Park. Alles samen zou de game je een twintigtal uurtjes moeten bezighouden.
De gameplay van South Park: The Stick of Truth is vooral gebaseerd op turn-based gevechten. Nu, dat gebeurt natuurlijk allemaal op de manier van South Park. Aanvallen zitten tjokvol grappen en steeds word je er aan herinnerd dat het eigenlijk een hoop kinderen zijn die een spelletje spelen. Potions zijn dan ook gewoon zakjes chips en andere snacks. Alle andere acties hebben ook steeds dat speelse en passen steeds bij de personages die ze gebruiken. Zo heeft Butters een healing touch, waarbij hij je eigenlijk gewoon een paar schouderklopjes geeft en je wat aanmoedigt.
Als speler kan je aan het begin van het spel kiezen uit vier klassen, waaronder Mage, Thief, Fighter en de nu al beruchte Jew. Allemaal hebben ze hun eigen sterktes en zwaktes en het is aan jou om de juiste keuze te maken. Die keuze zal van belang zijn, want South Park: The Stick of Truth is dan wel bijzonder grappig – zelfs hilarisch met momenten – het is zeker geen lachertje om te spelen. We gaan hier niet verkondigen dat het aartsmoeilijk is, maar je zal er je hoofd moeten bijhouden. Niet alleen omdat je maar maximaal met twee spelers op het slagveld zal staan tegen soms vier vijanden, maar ook omdat die vijanden voldoende trucjes hebben om je het leven moeilijk te maken.
Zo worden vijanden op de achterste rij vaak verdedigd door die op de voorste rij en zal je dus de juiste tactiek moeten gebruiken om ze aan te pakken. Ook is niet elke aanval even effectief tegen elke vijand. Omdat je maar de controle hebt over twee personages, wil je ook zoveel mogelijk vermijden dat er één sterft, want dan kan je razendsnel in de problemen komen.
Ook tussen de gevechten door valt er natuurlijk veel te beleven. De stad zit zoals gezegd tjokvol verwijzingen naar eerdere afleveringen van South Park en er zijn ook flink wat collectibles te vinden. Soms kan je ook gevechten ontlopen door slim gebruik te maken van de omgeving, door bijvoorbeeld iets neer te schieten met je pijl en boog. Zo wordt vermeden dat The Stick of Truth gewoon een aaneenschakeling wordt van gevechten en tussenfilmpjes.
