Hands-on preview: The Elder Scrolls Online

The Elder Scrolls Online

Het is alweer meer dan twee jaar geleden dat we nog eens met een Elder Scrolls-game aan de slag konden gaan. 2014 zal ons echter geen Elder Scrolls VI brengen, maar een online MMORPG die in de wereld van Tamriel plaatsvindt. Er is de laatste tijd al heel wat nieuws vrijgegeven over de game en ook wat ophef rond ontstaan, dus leek het ons alvast geen slecht idee om The Elder Scrolls Online tijdens een bèta eens aan de tand te voelen. Heeft de game een kans om binnenkort genoeg op te vallen tussen al het MMO-geweld van de laatste jaren?

Vergeet (gedeeltelijk) Skyrim en de draken met bijhorende shouts. The Elder Scrolls Online situeert zich in het 'tweede tijdperk' (2E 583), een periode die voor de lore-fanaten gekend staat als de Interregnum. Politieke instabiliteit was een alledaagse realiteit en de Daedric Prince Molag Bal maakte hier gretig misbruik van. Zijn bedoeling is om heel Tamriel naar zijn eigen rijk, Coldharbour, in Oblivion te verhuizen. Molag Bal stuurt Dark Anchors (letterlijk duistere haken) naar Tamriel om zijn missie te voltooien. Gelukkig steekt de Fighters Guild hier een stokje voor of probeert het dat toch.

Jijzelf begint als The Soulless One en probeert, nadat je uit Coldharbour weet te ontsnappen, ook het versmelten van Tamriel en Coldharbour in Oblivion te verhinderen. The Elder Scrolls stond altijd al gekend als een serie vol verhaal en lore en dat is ook ditmaal niet anders. Zij die zich hier steeds enorm in verdiept hebben, zullen dus smullen van hetgeen de game te bieden heeft. In welke mate alles consistent genoeg is en daadwerkelijk past in het algehele verhaal, kunnen we momenteel moeilijk inschatten.

Er zijn in totaal zeven verschillende facties in The Elder Scrolls Online, waarvan drie erg belangrijke:  Aldmeri Dominion, Daggerfall Covenant en Ebonheart Pact. De Aldmeri Dominion wordt geleid door Queen Aryenn en omvat de Altmer, Bosmer en Khajiit. Deze rassen heersen over de Summerset Isles, Elsweyr en Valenwood. De Daggerfall Covenant wordt daarentegen geleid door King Emeric. Orcs, Bretons en Redguards maken onderdeel uit van deze aliantie en heersen over High Rock, Hammerfell en de provincie Orsinium. Tot slot hebben de Ebonheart Pact. Dunmer, Argonians en Nords worden geleid door Jorunn the Skald-King en beheersen de regio's van Skyrim, Morrowind en Black Marsh.

Menig gamer zal intussen wel doorhebben dat er heel wat keuze is wat rassen en allianties betreft, evenals de regio's waar je in terecht zal komen. Het loont absoluut de moeite om met deze voorkennis een keuze te maken, aangezien sommigen misschien liever net iets nieuws en onbekend willen uitproberen, terwijl anderen allicht een gekende (begin)regio verkiezen. De andere vier factions, die geen onderdeel zijn van bovenstaande allianties uitmaken, zijn: Fighters Guild, Mage's Guild, Thieves Guild en The Dark Brotherhood. Terwijl de vechtersbazen zich focussen op het vernietigen van de duistere haken van Molag Bal, houden de tovenaars zich vooral bezig met het bestuderen van lore. De twee andere gildes zijn momenteel (en op lancering) nog niet verkrijgbaar. De laatste vier facties zijn gedurende het spel beschikbaar en geven de speler de kans om heel wat leuke avonturen te beleven en verhaal te achterhalen.

Het principe in The Elder Scrolls Online is vrij simpel. Net zoals iedere MMO is het de bedoeling om een hele resem aan quests te voltooien die je ervaring zullen geven. Het merendeel van de quests die we gedaan hebben, zijn erg diepgaand en uitgewerkt met heel wat verhaal en achtergrond. Je kan de quests eigenlijk het beste vergelijken met degenen die in de vorige TES-games aanwezig waren, alwaar het de bedoeling was om van punt a naar b te gaan of bepaalde kerkers te verkennen. Dat houdt ook in dat we vooral te maken hebben met uitgebreide en langere quests dan we van de meeste MMO's gewoon zijn. Naast de uitgebreide main quests en uitgewerkte side-quests krijgen we zo nu en dan ook eens een typische MMO-quest voorgeschoteld waar we een aantal vijanden moeten doden. Hoe dan ook waren we over het algemeen best tevreden, want qua kwaliteit is het quest-gedeelte ongetwijfeld een van de betere zaken in de game. Wel zou men nog best wat bazen en uitdagingen herbalanceren, want er zijn regelmatig stevige verschillen qua moeilijkheid te bespeuren in een aantal quests (die voltooid moeten worden om verder te gaan naar de volgende reeks opdrachten), waardoor het soms erg moeilijk wordt om verder te gaan in het spel.

In een Elder Scrolls-game is het natuurlijk ook de bedoeling om de wereld te verkennen en daar worden we ook een beetje voor beloond. Helaas is het aantal expierence points dat je krijgt verwaarloosbaar klein en slaagt men er niet altijd in om de exploratie daadwerkelijk de moeite waard te maken. We zijn heel wat gebieden tegengekomen in een grotere regio die erg leeg aanvoelden of waar gewoonweg niets te beleven viel, wat bij ons en de speler vaak tot wat teleurstelling zal leiden. Tal van MMO's hebben intussen het voorbeeld van Guild Wars 2 gevolgd om de speler voor exploratie te belonen, maar het lijkt alsof Bethesda hier totaal niet naar gekeken heeft, wat best jammer is. We konden ons daarom eigenlijk ook nooit van het gevoel ontdoen dat we een soort van Elder Scrolls singleplayergame met MMO-elementen aan het spelen waren. Natuurlijk is de game voor ons (op een aparte, private server) een heel andere belevenis dan voor zij die op een publiekelijke bètaserver aan het spelen zijn, maar het is vooral de combinatie van de volgende alinea's die ons een wrange nasmaak geven.

Als basis voor de combat gebruikt Bethesda het beruchte combat-systeem uit Skyrim, inclusief het eerste- en derdepersoonsperspectief, met hier en daar wat aanpassingen. We zeggen hier duidelijk berucht bij omdat sommigen deze combat goed genoeg vinden, terwijl anderen er een complete afkeer van hebben en het graag eens anders willen zien. Ditmaal zijn er uiteraard heel wat skills aan het combatsysteem toegevoegd om het geheel interessanter te maken dan de hele tijd op de linker- en rechter-muisknop te klikken.

Skills kunnen ontgrendeld worden door bepaalde wapens, armor of vaardigheden van je personage regelmatig te gebruiken. Het effectief activeren van deze actieve of passieve skills vereist skillpoints, die verdiend kunnen worden door skyshards in de wereld te zoeken of door bepaalde quests tot een goed einde te brengen. Op het eerste zicht zijn er voldoende skills en subonderdelen om builddiversiteit toe te laten, maar of alles in balans is en of er genoeg afwisseling en keuze zal zijn, is op dit moment moeilijk in te schatten.

Wat ons het meeste stoorde bij de combat in Elder Scrolls Online, is het feit dat er zo goed als geen feedback in de game zit. De animaties, zowel die van jou als die van de andere personages, zien er enorm gedateerd uit en ook de geluidseffecten geven nooit de indruk dat je op een monster of persoon aan het meppen bent. Het lijkt op het eerste zicht een onbelangrijk iets, maar wanneer het de bedoeling is om honderden vijanden om te brengen, is een goede feedback ontzettend belangrijk. Het geeft de speler dan toch de indruk dat hij of zij daadwerkelijk in een gevecht verwikkeld is dan bij wijze van spreken random met zijn of haar wapen in de lucht te slaan. Een andere mechanic waar Bethesda dringend aan zou moeten sleutelen is de stealth. Door een erg beperkte zichtradius van de vijand is het zelden de moeite om stealth te gebruiken in tal van situaties.

Er zijn naast de combat ook heel wat andere typische MMO-elementen aanwezig. Sommigen hiervan, zoals het sociaal karakter ervan en de bijhorende chatpaneel, zijn vrij standaard. Andere zaken, zoals de user interface, inventory en het lootsysteem, voelen enorm gedateerd en onpraktisch aan. Het is leuk dat de makers ons bijvoorbeeld meer schermruimte willen geven voor extra immersie, maar een RPG of MMO verkennen zonder minimap in het scherm is een zeer vervelende belevenis en werkte dus in ons geval zelfs averechts. Nog nooit hebben we in een MMO zo vaak op de m-knop moeten duwen om ons te oriënteren. De klassieke richtingsbalk, die we van de andere Elder Scrolls-games kennen, is wel aanwezig, maar in dit geval niet het meest ideale alternatief. Het feit dat we in het menu 'add-ons' als onderdeel zagen, geeft ons wel hoop naar eventuele oplossingen van de community. Naast deze zaken bevat Elder Scrolls Online ook crafting, de mogelijkheid tot mounts en een vrij standaard pvp-modus, dewelke een realm versus realm-principe zal hanteren. Meer dan een vluchtige blik hebben we deze zaken niet kunnen geven, maar op het eerste zicht viel er niet meteen iets speciaals of apart op bij hetgeen we tot nu toe gezien hebben.

Met een budget van een slordige 200 miljoen dollar is The Elder Scrolls Online een erg dure bedoening voor Bethesda. Heel wat van dat budget gaat ongetwijfeld naar enkele bekende stemacteurs. De voice-overs in de game zijn dan ook van erg hoge kwaliteit en het aantal stemmen dat de game rijk is, is erg uitgebreid en indrukwekkend te noemen. De soundtrack is ook helemaal niet mis, maar de geluidseffecten stellen zoals eerder aangegeven wel flink teleur. Hier en daar zijn er ook wat stemmen die niet blijken te werken wanneer een personage begint te praten. Dit zijn gelukkig slechts kleine bugs die men vlug kan oplossen in de komende tijd.

Visueel gezien kent The Elder Scrolls Online enkele prachtige locaties, waarvan de talloze steden absoluut het paradepaardje zijn. Helaas zijn er ook heel wat gebieden en gedeeltes in het spel die er minder indrukwekkend uitzien. De gekozen stijl zal volgens ons bovendien snel verouderd gaan aanvoelen. Wanneer je weet dat een MMO meestal een aantal jaren moet meegaan, neemt Bethesda met de gekozen stijl alvast een erg groot risico.

Onze hands-on preview beëindigen doen we met een wat minder postieve noot, iets wat velen ongetwijfeld zagen aankomen en waar we jullie nu toch al voor willen waarschuwen. The Elder Scrolls Online heeft namelijk een erg uitgebreid en hoog kostenplaatje. Naast het aanschaffen van de basisgame zal je ook nog een maandelijkse subscription fee moeten betalen om te blijven spelen in Tamriel. Xbox One-bezitters zullen ook in het bezit moeten zijn van een Live Gold-abonnement, terwijl Playstation 4-eigenaars zonder PS Plus ook verder kunnen. Als het hier bij bleef, hebben we eigenlijk te maken met een vrij oud en klassiek MMO-model, waar op zich niet veel mis mee is wanneer het spel genoeg content kan aanbieden en wanneer de core mechanics meer dan behoorlijk lijken te werken.

The Elder Scrolls doet er helaas een flink schepje bovenop. Er is een in-game store met microtransacties zoals typische convenience items en cosmetic skins, die de spelers ongetwijfeld wat centjes armer zal maken. Mensen die een speciale editie (Imperial Edition) pre-orderen krijgen tevens een exclusief ras en de mogelijkheid om exclusieve gear te craften. Dit principe is wel erg 'pay-to-win' en komt erg vaak voor bij heel wat free-to-play MMO's, maar we hebben dit toch zelden of nooit bij een dergelijke game gezien. Iedereen die het spel op voorhand bestelt, kan trouwens met elk ras in een alliantie naar keuze beginnen, wat totaal geen steek houdt en de lore helemaal teniet doet voor deze speler. Het merendeel van deze beslissingen lijken op dit moment vast te staan, maar we hopen dat Bethesda alsnog inziet dat het anders en beter kan.