Hands-on preview: Assassin's Creed IV: Black Flag
Hijs de vlag in Assassin's Creed IV: Black Flag
[gespeeld op PS4]
Een nieuw jaar, een nieuwe telg. Zelfs Ubisoft had waarschijnlijk niet durven denken dat de Assassin’s Creed-franchise zo vlot over de toonbank zou vliegen. Toch bouwt men al wat voorzichtigheid in. Yves Guillemot had zelf al aangegeven dat hij niet verwacht dat deze telg het beter zou doen dan de vorige. Voorzichtigheid of realisme ten tijde van GTA V, Battlefield 4, Call of Duty: Ghosts en nieuwe consoles?
Assassin’s Creed III stapte net op tijd over naar een nieuwe engine en misschien ook wel een nieuwe periode om de frisheid weer in de franchise te krijgen. Ook het feit dat je wat zeelucht kon gaan opsnuiven zorgde voor wat afwisseling in de landgerichte moordpartijen. Aan die aanpassingen haakt Assassin’s Creed IV: Black Flag zijn bootje aan. Als grootvader van Connor mag je immers de woeste baren gaan bedwingen en je hoeft je niet van al te veel regeltjes wat aan te trekken, want een piraat doet waar ‘ie zin in heeft.
Ondanks het feit dat het zeegerichte gedeelte van Assassin’s Creed IV: Black Flag het voortouw heeft genomen in alle trailers en communicatie, is het wel zo dat fans van het sluipen, kruipen en springen nog altijd genoeg hebben om zich te vermaken. Zowat 70% van het spel is nog steeds op het land te doen, voor wie zich zorgen maakte.
Toch moeten we toegeven dat onze gameplaysessie met veel plezier op het water plaatsvond. Je piratenbende zingt zich van de ene opdracht naar de andere, terwijl het water over het dek kletst en ze af en toe een schuiver maken. Je kan ze ook gewoon zeggen dat ze hun tater moeten houden, maar door de spelwereld te verkennen kan je ze zelfs andere deuntjes aanleren om zo de tocht iets vrolijker te maken.
Daar waar het landgedeelte ons nog altijd de vele herkenbare elementen bevat, zoals assassination contracts, klimpartijen en ga zo maar door, heeft men voor het zeegedeelte de willekeur-kraan danig opengezet. Je wil immers niet van de ene missie naar de andere varen en niks te beleven hebben buiten scheurbuik en zatte matrozen.
Drenkelingen, zinkende schepen, eilandjes, duikmissies, rondvliegende flamingo’s (bij 4Games pelikanen genoemd, naar analogie met de geweldige Scarface-scène), grotten om te onderzoeken, walvissen en haaien om achterna te gaan en uiteraard honderden schepen met interessante inhoud.
Vooral dat laatste zal je uren en uren bezighouden, al verloopt het wel enigszins anders dan je misschien gewend was uit Assassin’s Creed III. Geen knoppen indrukken om van lading te veranderen, maar gewoon een zijde van je schip kiezen. Je voert sowieso salvo’s uit als je zijwaarts kijkt en je laat primitieve zeemijnen vallen als je achteruit kijken.
Toch is het geen eenvoudig karwei om eventjes piraat te spelen. Best is om eerst even de horizon af te speuren om te zien of er geen grote schepen in de buurt zijn. Het kan immers zijn dat die komen bijspringen, omdat ze je als bedreiging zien en 2vs1 (of erger) is niet meteen handig. Leren werken met het vertragen, versnellen, draaien, wapens afvuren, voor de mast gaan, mortieren afvuren of toch een volledig salvo. Het zijn allemaal keuzes die je moet maken en het zal allemaal onmiddellijk moeten gebeuren, want pauzes zijn er niet in een zeegevecht - zeker niet als je door meerdere schepen aangepakt wordt. Nog een tip: hou rekening met het feit dat je soms vecht in de buurt van eilanden en als een knuppel tegen een zandbank aanvaren, getuigt niet meteen van tactisch inzicht.
Om zo sterk mogelijk te staan in gevechten kan je je schip ook nog eens uitrusten met tal van extra’s, zoals een betere boeg (rammen is ook een optie) of extra kanonnen. Men wou een hele RPG-laag toevoegen aan het schip en dat lijkt bijzonder goed gelukt te zijn. Waarom upgraden? Wel, tegen een schip van niveau 6 is het redelijk snel gedaan qua strijd, maar als je al tegen level 17 begint te bikkelen, dan wil je niet met een piepklein sloepje aan het gevecht beginnen, want de zeebodem is ook niet meteen de plek waar je lang wil vertoeven. Laat staan dat je de confrontatie aangaat met 1 van de 4 Legendary schepen uit het spel, iets wat we welgeteld 19 seconden volhielden (en dat bleek een record te zijn tot dan toe).
Slaag je erin om een vijandelijk schip te overmeesteren, dan moet je nog altijd kiezen wat je doet. Ga je dichtbij om het te enteren of knal (of ram) je het gewoon naar het hiernamaals? Beide opties zijn mogelijk, maar hou er wel rekening mee dat optie 2 je iets minder zal opbrengen qua loot en dat je het schip niet kan gebruiken als deel van je vloot. Enteren heeft echter ook risico’s, want in het strijdgewoel zou je je crew wel kunnen verliezen of zelf kunnen sneuvelen. Zelf sterven doet de hele situatie teniet gaan.
Eerder de lafaard? Wacht dan gewoon en hoop dat twee vijandelijke schepen elkaar niet zo leuk vinden. Laat ze elkaar aan gort knallen en pak vervolgens de verzwakte overgeblevene aan. Ook de natuurelementen kunnen hun deel van het werk doen, want orkanen, vloedgolven en bliksem kunnen schepen compleet kapotrukken. Voor de kapitein met een geweten (en heel veel geduld dus).
We mochten het spel ettelijke uren lang op een PlayStation 4 spelen (dus niet op een pc vermomd als PS4) en de voorlopige conclusie is dat we onze visie van E3 en Gamescom bijdraaien. Toen vielen heel wat kartels op en was het soms een beetje haperend, maar niets van dat. De cutscenes zagen er piekfijn uit, de kartels waren verdwenen (zelfs in de schaduwen van de personages) en de ronde vormen spatten gewoon van het scherm. Het gebladerte waarin je verstopt zit, zag er prachtig uit, terwijl vlindertjes een vrolijke noot brachten. Als dit de stap naar de volgende generatie is, dan mag hij er morgen al zijn.
De moeilijkheidsgraad van het spel is ook lichtjes verhoogd. Zelf hebben we genoeg ervaring met de voorbije AC-games, maar we zagen toch dat men het de speler weer dat tikkeltje moeilijker maakt. De zeegevechten zijn al iets waar je even aan moet wennen (en ze duren ook wat langer dan een gemiddelde confrontatie met Brit McSoldaat), maar ook de gewone tegenstand op het land lijkt nu iets versterkt te zijn. Ongetwijfeld hebben AC-fans het binnen de kortste keren weer onder de knie, maar het doet wel deugd dat men de lat weer dat tikkeltje hoger legt.
