Hands-on: Metro: Last Light
Metro: Last Light is adembenauwend mooi
Het is ondertussen al meer dan 3 jaar geleden dat Metro 2033 ons deed kennismaken met een bloeddorstige post-apocalyptische wereld. Nu kunnen we eindelijk bijna aan de slag met het vervolg, Metro: Last Light, dat het verhaal van Metro 2033 zal verderzetten. Wij keken alvast al eens of Artyom klaar is voor zijn volgende opdracht.
In Metro: Last Light is het 2034, een jaar na de gebeurtenissen in Metro 2033. Artyom is geslaagd in zijn missie en heeft de Dark Ones kunnen verslaan. Sindsdien is er heel wat veranderd in de wereld van Metro. Er zijn verschillende facties ontstaan die het allemaal niet zo best met elkaar kunnen vinden. Die spanningen hebben geleid tot een burgeroorlog die Metro compleet aan flarden aan het scheuren is. Artyom bevindt zich nog steeds in Metro en probeert te overleven in een wereld die hem zeer vijandig aankijkt. Meer en meer komt hij tot het besef dat de vernietiging van de Dark Ones misschien wel de grootste fout is die hij ooit heeft kunnen maken. Wanneer hij te weten komt dat er misschien nog een overlever is, trekt hij er opnieuw op uit om zijn fouten uit het verleden recht te zetten.
Eén van de meest opvallende aspecten van Metro 2033 was de grafische pracht en dat is bij Metro: Last Light niet anders. Zowel de consoleversie als de pc-versie zijn op dat vlak van een heel hoog niveau. Dat is een heel groot voordeel voor een spel dat een sfeer wil neerzetten zoals in dit spel het geval is. Doe daar nog degelijke voice-acting en een goed geluid bij en je wordt helemaal meegezogen in het verhaal van Artyom. Nog steeds heb je die benauwde sfeer wanneer je ondergronds zit, maar ook aan de oppervlakte ademt de wereld van Metro heel veel sfeer uit.
Kom je terecht in een nederzetting, dan merk je dat die ondergrondse ‘dorpjes’ echt leven. Verwacht je niet aan tonnen interactie, maar je zal wel het gevoel krijgen alsof je echt in een post-apocalyptische wereld zit, waar de mensen die nog leven op allerhande manieren iets van hun bestaan proberen te maken.
Metro: Last Light heeft ook een horrorgedeelte. Bij momenten zal het spel je de stuipen op het lijf jagen met onverwachte gebeurtenissen en vijanden die uit een donker gat komen gesprongen. Die momenten zorgen voor een mooie afwisseling met de bedrukte sfeer die het spel op een prachtige manier neerzet. Ze worden ook niet te veel gebruikt, zodat je nooit het gevoel krijgt dat er achter elke hoek iemand zit te wachten om je te doen schrikken.
Ook in de gameplay zitten er een aantal kleine elementen die de sfeer verbeteren. Vaak zijn het kleine details die je meer gefocust doen spelen en zo de spanning ten top drijven. Het knapste voordeel is de manier waarop je gasmasker reageert. Om te beginnen moet je al om de zoveel tijd de filter vervangen om verse lucht te krijgen, maar je moet ook af en toe je masker afvegen om goed zicht te houden op de omgevingen. Tijdens gevechten zal er stof, bloed en andere vuiligheid op je scherm komen, dat je met een druk op de knop kan afvegen. Het lijkt iets simpel, maar het is toch weer zo’n kleinigheid waar je weer aan moet denken.
Metro: Last Light is een shooter die het moet hebben van zijn verhaal en niet van zijn pure actie. Tijdens het spelen zal je dan ook vrijwel altijd kunnen kiezen tussen twee opties. Je kan er als een gek invliegen en op alles schieten wat beweegt of je kan het wat rustiger aanpakken en proberen om confrontaties te vermijden. Een voorbeeld daarvan zagen we tijdens onze speelsessie. Terwijl onze buurman een hoop vijanden over zich heen kreeg op een bepaald punt, hadden wij besloten om gewoon even op een trapje te wachten tot iedereen voorbij was en we rustig konden verder wandelen. Geen enkele van deze opties zal je een voordeel geven, het is maar hoe je het wil aanpakken.
Ook op vlak van wapens zit er een vorm van realisme in het spel. Zo kan je maar drie wapens rondzeulen en zal je dus een keuze moeten maken in verband met je arsenaal. Je hebt in Metro: Last Light ook flink wat opties om de gameplay naar wens aan te passen. Gevorderde spelers zullen graag horen dat ze – zowel op console als op pc – aim-assist kunnen uitzetten, maar ook de crosshair kunnen uitschakelen. De echte macho’s kunnen het spel dus zo moeilijk maken als ze willen. Je kan doorheen het spel trouwens steeds van moeilijkheidsgraad wisselen, zodat je niet komt vast te zitten of je begint te vervelen omdat het te eenvoudig is.
Net als in Metro 2033 kan je verschillende upgrades kopen voor je wapens met kogels die je in de spelwereld vindt. Er zijn twee types kogels: zelfgemaakt en military-grade. Die tweede zijn een stuk sterker, maar kan je dus gebruiken om zaken mee aan te kopen. Het is immers een gegeerd goedje en dus perfect handelswaar. Zit je dus in de problemen, dan kan je er sneller vijanden mee doden, maar denk er dan aan dat je eigenlijk met geld aan het schieten bent.
