[GC] Harry Potter for Kinect

Hocus Pocus met Harry Potter for Kinect
 

Boeken worden er niet meer geschreven en ook de films van Harry Potter zijn allemaal achter de rug, maar dat wil niet zeggen dat de gamesindustrie onze gebrilde tovenaar is vergeten. Het hele zootje bevat immers flink wat content en dus is het een welkom onderwerp om games rond te maken. Die games nemen dan natuurlijk allerhande vormen aan en op Gamescom mochten wij bij Warner kennis maken met Harry Potter Kinect. Tijd dus om zelf met ons toverstafje te zwaaien.

De premisse van Harry Potter for Kinect is heel eenvoudig. We nemen alle memorabele momenten uit alle films, gooien er een sausje Kinect over en je hebt een leuke game. Althans, dat is het plan. Het grote idee hierachter is natuurlijk dat iedereen zelf Harry Potter en zijn vrienden wil zijn en dat je dat in dit spel dus ook echt kan. Zelfs zo echt, dat je als speler je eigen tronie kan toevoegen aan het spel. Telkens je personage in beeld komt, zal je dus je eigen gezicht zien en niet dat van Ron Weasley, om maar iemand op te noemen. Die techniek werk trouwens vrij goed, want het gezicht van de persoon die speelde, werd echt knap overgenomen.

Dat is natuurlijk maar een beetje cosmetica, dus laten we het eens hebben over de gameplay. Het eerste gedenkwaardige moment uit de films dat we mogen herbeleven is de eerste Quidditch-match van Harry Potter. Jij neemt plaats op de bezem en de bedoeling is om net als onze grote held de Snitch te pakken te krijgen. Tijdens het spelen wordt er met een gele lijn een parcours uitgetekend dat je moet volgen. Hoe dichter je op de gele lijn blijft, hoe sneller je de Snitch te pakken zal krijgen. De lijn volgen is heel simpel. Je leunt gewoon met je lichaam naar links of naar rechts, meer is er niet aan. Onderweg word je al eens lastiggevallen door personen van het andere team en dan kan je ook een rake klap uitdelen. Redelijk eenvoudig dus allemaal.

In het tweede onderdeel gingen we toverdrankjes maken. Onder leiding van Severus Snape moesten we de juiste ingrediënten in de pot gooien en roeren tot we de juiste kleur kregen. Hier viel het ons op dat niet de echte stemmen worden gebruikt, iets wat bij een herkenbare stem als die van Alan Rickman toch wel een jammerlijke zaak is. Opnieuw is het spelletje redelijk eenvoudig. Fouten zal je niet snel maken en helemaal falen leek ons vrijwel onmogelijk. Nu is dat geen immens probleem natuurlijk. Deze hele game is duidelijk niet gemaakt voor de gamer die op zoek is naar een echte uitdaging. Het is gemaakt voor de zware fans van Harry Potter en voor een jonger publiek.

Na het mengen van drankjes namen we het op tegen de Death Eaters. In een eerste scène speelden we met Neville, die in een bos omsingeld is. In dit onderdeel moesten we 2 dingen doen. Eerst moesten we onze hand op de juiste plaats houden om zo Death Eaters die op ons af kwamen gevlogen tegen te houden. Wanneer we daarin succesvol waren, schakelden we over naar een tweede deel waarin je van links naar rechts moest draaien, om je schild te gebruiken tegen de Death Eaters die van alle kanten kwamen. Opnieuw iets waar een gevorderde gamer totaal geen last mee zal hebben.

In de tweede scène gingen we met Neville de brug opblazen, achtervolgd door Death Eaters. In volle sprint gingen we over de instortende brug terwijl we naar links en naar rechts bewogen, terwijl we ook nog eens moesten springen en bukken om obstakels te ontwijken. Lopen deed hij gelukkig zelf. Dit was veruit het meest intensieve en moeilijkste deel van het spel dat we al zagen. Het werd zelfs nog moeilijker, want soms draaide de camera, waarna je met je toverstok moest zwaaien naar de Death Eaters, terwijl je ook nog eens projectielen die zij op je afschoten moest ontwijken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Neville roemloos ten onder ging, aangezien dit stuk van het spel zeker niet zo eenvoudig was als de rest, althans van wat we hadden gezien.

Ergens een beetje vreemd, want het verpest de balans van het spel compleet. Alle andere games zijn eenvoudig en leuk voor kinderen, maar met dit level gaan die waarschijnlijk veel moeite hebben. We hebben er geen probleem mee dat er een game voor kinderen wordt gemaakt, maar maak het dan helemaal zo. Op zo’n momenten vragen wij ons dan af of deze game wel voor kinderen is gemaakt of dat het gewoon een game is die over het algemeen zo eenvoudig is dat het lijkt alsof het voor kinderen is.

Dat het geen echte stemmen zijn, dat hebben we je al verteld en dat vinden we heel spijtig. Het verpest in een game die gebaseerd is op een filmreeks toch voor en flink stuk de sfeer. Iedereen heeft immers een beeld van de personages en dat beeld komt niet overeen met wat je ziet in dit spel. Ook grafisch is het geen hoogvlieger. Ja, je zal iedereen herkennen, maar dan enkel omdat je het allemaal zo goed kent. Echt overtuigend is het allemaal wel niet.