Hands-on: Darksiders 2
Dood en verderf in Darksiders 2
Het is nog even wachten, maar dan verschijnt een van de meest verwachte games van deze zomer. Dan komt namelijk Darksiders 2 van THQ in de winkelrekken te liggen. Het eerste deel was eigenlijk een onverwacht succes en met de sequel willen de makers dat overtreffen. 4Gamers kreeg onlangs de kans om de eerste uren van het spel onder handen te nemen en we moeten zeggen dat we sindsdien vol ongeduld wachten op de release.
Darksiders 2 begint met een beetje achtergrondverhaal over de 4 bekende paardrijders. Blijkbaar behoren ze tot het ras van de Nephilim, een combinatie van engel en demon. De Nephilim zijn echter allemaal uitgeroeid, omdat ze hebben geprobeerd om de hemel en de hel over te nemen. De 4 ruiters werd echter amnestie beloofd, als zij zouden meehelpen aan de vernietiging van hun eigen broeders. Zo torst Death sinds die dag een zwaar geweten, aangezien hij fungeerde als beul en dus een flink aantal doden op zijn geweten heeft.
Het eigenlijke verhaal van Darksiders 2 loopt ongeveer gelijk met het eerste deel. War wordt nog steeds aangewezen als schuldige en alle gebeurtenissen na het begin van Darksiders zijn nog niet gebeurd. Ook Death wil er alles aan doen om zijn broer te bevrijden en hij besluit om alle zielen die teloor zijn gegaan tijdens de onechte Apocalyps terug vrij te laten. Zo zal Death voor het eerst geen dood, maar leven op aarde brengen. Hoe het verhaal van daar verder loopt, dat zullen we je voorlopig maar onthouden. We kunnen je wel al vertellen dat je The Makers uit het eerste deel opnieuw zal leren kennen en dat ze zelfs een belangrijk deel van het spel zijn.
Death en War mogen dan wel broers zijn, hun speelstijl is heel verschillend. War was log en eigenlijk vrij traag, daar waar Death het meer van zijn snelle bewegingen moet hebben. Zo klimt hij een stuk sneller op muren en kan hij ook meer acrobatische toeren uithalen. Ook tijdens gevechten is hij een stuk beweeglijker. Zijn hoofdwapen, de wereldbekende zeis, is vooral gericht op snelheid. Net als War heeft Death ook een secundair wapen, dat verschillende vormen kan hebben. Zo kom je hamers, bijlen en hier en daar een goeiendag tegen onderweg. Bij die secundaire wapens zitten snelle en trage wapens, zodat je als spelers je eigen speelstijl kan ontwikkelen.
Naast wapens is er trouwens nog flink wat loot te verzamelen in Darksiders 2. Je zal veel meer schatkisten hebben dan in het eerste deel en ook vijanden laten soms materiaal vallen. Dat kunnen wapens zijn, maar ook kledij met verschillende eigenschappen. Net als in een degelijke RPG zal je Death dus kunnen uitrusten met armour en ander spul. Het is ook daarom dat de schatkisten deze keer allemaal op de kaart staan aangeduid, wanneer je in de buurt bent tenminste. Dat wil niet zeggen dat ze zomaar voor het oprapen zijn, want soms zal je nog een omgevingspuzzel moeten oplossen om er aan te geraken. Al deze aspecten zorgen er voor dat de uitdrukking dat Darksiders een hack-&-slash Zelda is, zeker waar is voor het tweede deel. Leuk is ook dat bepaalde wapens een upgrade kunnen krijgen door er andere loot aan te offeren. Zo worden ze steeds sterker en kan je een ongezien monster van een zeis of hamer creëren.
Dan heb je ook nog eens dat Death ook zal stijgen in level tijdens het spelen. Zo krijg je skill points, die je dan weer kan gebruiken in 1 van de skilltrees van Death. Je hebt dus verschillende wapens, een hoop andere loot en een flink pak vaardigheden. Darksiders 2 gedraagt zich dus wel heel hard als een RPG, maar dan wel eentje waarin je flink tekeer kan gaan met een zeis.
Dan hebben we nog niet gesproken over de immense wereld waarin Darksiders 2 zich afspeelt. Wij konden slechts enkele uren spelen, maar we waren ongelooflijk blij dat we al van in het begin beschikten over ons paard. De omgevingen zijn enorm, zowel de gebieden tussen 2 dungeons in als de dungeons zelf. In Darksiders kon je dan al eens verloren lopen, maar in de sequel word je dankzij een hulpvaardige vogel al snel terug op weg geholpen. Soms haalde die ook wel eens vreemde toeren uit, maar over het algemeen zorgde hij er wel voor dat het tempo van het spel niet te traag werd.
Als je een grote wereld maakt, dan moet die er ook wel goed uitzien. Dat is in Darksiders 2 zeker en vast het geval. De grafische stijl van de voorloper werd behouden, maar het ziet er natuurlijk wel een stuk beter uit. We waren met momenten zelfs verbaasd over de details die zichtbaar waren bij bepaalde vijanden. De ontwikkelaars hebben hier zeker knap werk geleverd. De graphics verbleken echter bij het geluid van deze titel. De stemmen zijn al redelijk sterk, maar het is vooral de muziek die indruk maakt. Het ene sfeervolle deuntje na het andere zorgt er voor dat je constant in de wereld van het spel wordt gezogen. Zeker bij een game als Darksiders 2, dat voor een groot stuk teert op verhaal en sfeer, komt dat des te sterker tot uiting.
