Hands-on: Lego Batman 2: DC Super Heroes
Het is ondertussen iets meer dan een jaar geleden dat we nog volop vijanden zaten te verpulveren met de kracht van de Force in Lego Star Wars III: The Clone Wars. Die avonturen werden al snel opgevolgd door het bevaren van de zeven zeeën met Jack Sparrow aan het roer. Tenslotte keerden we zelfs terug naar Hogwarts om onze spreuken wat up-to-date te houden. Nu is het echter tijd om opnieuw naar Gotham City te gaan, want The Joker en Lex Luthor staan nu zij aan zij in een gevecht dat enkel Batman kan winnen... samen met Superman.
De titel van deze game gaf al weg dat het hier niet puur gaat om karakters uit de Batman-franchise, maar wel uit de hele Justice League. Zo heb je helden als The Green Lantern, Aquaman en Flash die allemaal speelbaar zijn en elk beschikken over hun unieke superkrachten. Het hoofdverhaal legt desondanks nog altijd de nadruk op Batman & Joker, al krijgt zowel kwaad als goed nu versterking in de vorm van Lex Luthor en Superman. Zonder te veel weg te geven van het verhaal kunnen we zeggen dat beide slechteriken elkaar nodig hebben en dus maar al te graag een team vormen tegen Batman en diens kompanen. Naast deze klassieke strijd tussen clown en vleermuis heb je op de achtergrond natuurlijk nog altijd vijanden als Two-Face, Bane en zelfs The Riddler die, zoals gewoonlijk in een Lego-game, een erg komische versie neerzetten van henzelf.
Traveller's Tales wil met deze game echter de lat der humor nog wat hoger leggen, aangezien deze Lego-game de eerste met voice-acting is in de geschiedenis van de ontwikkelaar. Een erg riskante onderneming, die meteen korte metten maakt met een van de meest typerende onderdelen van het genre: de gebarentaalhumor. Of dit echt negatief is, dat moet je natuurlijk uitmaken voor jezelf. Het voelt alleszins ietwat vreemd aan voor de gamer die al enkele Lego-games op zijn palmares heeft staan. De karakters die ooit zwijgzaam cutscènes vulden, praten nu alsof de franchise het al jaar en dag doet. Het leverde wel grappige momenten op in de zaal, waar deze preview plaats vond, maar het blijft de vraag of dit hetzelfde effect zal hebben eenmaal je de games op je eentje speelt. Voorlopig krijgt men hier het voordeel van de twijfel, aangezien het ons niet echt stoorde. Er ook effectief aan wennen, is echter iets anders.
Ondanks deze drastische verandering komt de rest van de game geen humor tekort. De ontwikkelaar heeft namelijk besloten om de grenzen nog maar eens te verleggen. Waar je in voorgaande games 'slechts' een redelijk minieme hub had waar je al de films kon beleven van een franchise, heb je nu een heuse open wereld. Misschien wel het beste moment van heel deze preview, was toen de ontwikkelaar in een auto sprong en de batcave verliet. Plotseling stond er een gigantisch open Gotham City voor ons. Nog voor er "Lego GTA" kon worden gefluisterd in de zaal was het duidelijk dat ontwikkelaar Traveller's Tales niet bij de pakken bleef zitten. Men probeert de franchise constant te innoveren, en dit is misschien wel het beste voorbeeld daarvan.
Lego-humor op z'n best
Wat voegt deze compleet open stad nu precies toe aan de typische Lego-humor? Vrij veel eigenlijk. De stad is namelijk gevuld met allerlei grappige bezienswaardigheden. Zo is er bijvoorbeeld een mini-pretpark waar je het merendeel van de attracties zelfs kunt binnengaan. Racen in de rollercoaster tegen een vriend? Het is perfect mogelijk. De echte humor zit hem echter in de karakters zelf. Hun bewegingen, speciale moves of zelfs de animaties wanneer ze een tijdje stil staan.
Het is allemaal uitgewerkt met een zeker detail, iets dat je niet veel ziet in games die films of comics proberen over te nemen. Neem nu Superman. Wanneer je besluit rond te vliegen met deze held (ja, je kan vliegen!) begint het Superman-thema plotseling te draaien op de achtergrond. Je voelt je onoverwinnelijk, en net daarom is het des te grappiger wanneer je de "B" knop (Xbox 360-controller) inhoudt om Superman te zien landen met zijn hoofd in de grond. Anderzijds heb je dan weer unieke helden zoals Flash, die als een gek door de straten vlamt. Wanneer je dan even stopt om een willekeurige voorbijganger te meppen om nog geen twee seconden later drie straten verder te zijn, dan merk je gewoon waarom deze game nog altijd die typische Lego-humor in zich heeft.
De stad beschikt natuurlijk ook nog over andere zaken. Zo heb je nog steeds de alom bekende gouden Lego-blokjes die nu verspreid zijn tussen de missies en Gotham City. In de stad kan je deze bemachtigen op verschillende manieren. Zo heb je af en toe mensen in nood, die enkel kunnen gered worden door de krachten van Superman. In deze game beschikt hij namelijk over krachten als Freeze Breath en Laser Vision, die naar onze bescheiden mening erg cool zijn. Ben je dus op tijd om een vuurtje te doven of water te bevriezen, dan word je beloond met een gouden blokje. Tevens zijn er simpelere manieren om blokjes te verkrijgen, door bijvoorbeeld een attractie in het pretpark te berijden. Of wat dacht je van enkele dieren te bevrijden in de zoo? De stad is zelfs zo groot dat de ontwikkelaars nog niet eens alles hebben ontdekt. Een uitspraak die we maar al te graag geloven na de ruime tijd die we hebben doorgebracht in Gotham City.
(Nog) meer strakke pakjes!
Naast bovenstaande aanpassingen heeft men ook wat gesleuteld aan Batman en Robin zelf. Zo is de garderobe van onze superheld en diens sidekick nog maar eens vergroot, zodat de ontwikkelaar ruimte kreeg voor nog wat extra puzzels. Neem nu een van Batmans nieuwe pakjes: het Sensor Suit. Hiermee kan Batman als het ware onzichtbaar worden, wat in bepaalde puzzels nodig is om camera's te ontwijken. De oudere pakjes, die bekend zijn uit de vorige Lego Batman-game, zullen echter geen stof moeten opvangen, want ook deze kostuums zijn broodnodig in de sequel. Zeker Robins Magno Suit, dat opnieuw dient om Robin te laten lopen op magnetische objecten of het verplaatsen van magnetische blokjes. Daarnaast kan je in bepaalde missies ook assistentie oproepen in de vorm van je Batwing. Die arriveert dan heel even om een of ander muurtje te verbrijzelen, waarna hij terug verdwijnt.
De gameplay blijft uiteindelijk vrij identiek aan zowat elke Lego-game uit het verleden. Niet zo geheel vreemd, aangezien de ontwikkelaar ons wist te vertellen dat het grootste doelpubliek nog altijd kinderen zijn, waardoor men de games niet meteen moeilijker wil maken. Je zal dus nog steeds op knopjes zitten rammen om bazen uit te schakelen, of zelfs je vriend. Hier en daar heb je natuurlijk enkele unieke karakters met aanvallen die enkel zijn weggelegd voor die specifieke held, maar het merendeel beschikt over hetzelfde arsenaal moves, waardoor ze enkel verschillen van uiterlijk. Niet zo zeer een minpunt, meer iets dat eigen is aan de reeks.
