Hands-on: Lollipop Chainsaw

Toen we vorig jaar op Gamescom geconfronteerd werden met een vreemde game, genaamd Lollipop Chainsaw, besloten we om die titel toch maar een beetje in het oog te houden. Ondertussen is het spel en zijn leuk hoofdpersonage een beetje een culthit geworden onder de redactieleden en de rest van onze community. Onlangs kregen we de kans om Lollipop Chainsaw nog eens van nabij te bekijken en we konden het zelfs voor de eerste keer spelen.

Juliet Starling leidt het perfecte leventje. Ze is cheerleader, bloedmooi en heeft een leuk vriendje. Bovendien is het net haar achttiende verjaardag, dus momenteel kan het voor Juliet echt niet stuk. Spijtig genoeg wordt net dan haar school aangevallen door zombies. De meeste meisjes van achttien zouden dan gillend wegrennen, maar niet Juliet. Zij is immers geen tiener waarvan er dertien in een dozijn zitten. Juliet is in haar vrije tijd ook een zombiedoder. Iets wat natuurlijk maar al te goed van pas komt, wanneer je te maken krijgt met een horde ondoden.

Samen met haar trouwe kettingzaag gaat ze de strijd aan en probeert ze uit te zoeken wie er achter al die zombies zit. Daarbij krijgt ze ook de hulp van haar vriendje Nick. Die werd bijna het slachtoffer van een zombie, waarbij hij zelf in een zombie zou veranderen, maar Juliet kon hem net op tijd redden. Nu ja, zijn hoofd heeft ze kunnen redden. Zo komt het dat Nick nu als een modeaccessoire aan de heup van Juliet hangt te bengelen, terwijl hij met de regelmaat van de klok sarcastische opmerkingen in het rond strooit.

We kunnen in dit kort stukje tekst niet voldoende eer doen aan het verhaal van Lollipop Chainsaw. Dat is op zich vrij eenvoudig, maar het zit zo tjokvol humor en dialogen, dat je constant met een domme grijns op je gezicht zit te spelen. Meer dan eens zal je zelfs hardop moeten lachen. De grote man achter dit spel is Suda51, die wel meer geschifte games op zijn conto heeft staan. Samen met James Gunn (de schrijver van films als Super en Dawn of the Dead) en Akira Yamaoko (de componist van de eerste Silent Hill-games) heeft hij opnieuw een game gecreëerd dat zich afspeelt binnen een totaal doortrapte wereld. De humor is constant aanwezig. Niet enkel in de dialogen, maar ook in de visuele presentatie. Wij kennen alvast niet veel zombieslashers die gemaakt lijken te zijn door de tekenaars van My Little Pony of De Troetelbeertjes. Alles is ongelooflijk kleurrijk en de glitters en hartjes spatten constant van je scherm. Doe daar nog eens het personage van Juliet Starling bovenop en je weet dat je niet te maken hebt met een standaardspel.

Rammen op die knoppen

Nu mag een spel er nog zo geweldig uitzien en mag het nog zo aangenaam zijn om volgen, het moet ook goed spelen of het plezier zal er snel af zijn. Juliet heeft in Lollipop Chainsaw twee basisaanvallen. Haar lichte aanvallen zijn de cheerleader attacks. Hierbij geeft ze de zombies flink wat klappen met haar pompons, terwijl ze ook andere typische bewegingen doet. Deze aanvallen dienen vooral om zombies bewusteloos te slaan. Het zware werk doet ze met haar kettingzaag, waarmee ze ledematen kan afhakken en ze uiteindelijk de zombies mee zal onthoofden. Dat is eigenlijk de basis van de gameplay. De makers geven ook toe dat je gewoon op die twee knoppen moet rammen, maar om het echt goed te doen zal je toch ook een beetje moeten nadenken.

In het spel kan je namelijk een hele hoop upgrades kopen, gaande van nieuwe moves over meer gezondheid tot extra kostuums en muziek. Om dat allemaal aan te kopen, heb je munten nodig. De gewone gouden munten krijg je redelijk veel, maar om de platina munten te verzamelen moet je meer moeite doen. Om die te krijgen, moet je drie of meer zombies in een keer onthoofden en dan krijg je extra munten. Klinkt simpel, maar dat is het niet. Zombies bij elkaar krijgen en ze dan nog eens tegelijk het hoekje om helpen, het is vrij moeilijk. Ons lukte het bijvoorbeeld maar één keer, terwijl we toch een paar uurtjes hebben kunnen spelen.

Ook Nick kan enkele trucjes uitvoeren. Zo kan je zijn hoofd op het lichaam van een zombie plaatsen, zodat hij bepaalde taken kan uitvoeren, maar er is ook zoiets als het Nick Ticket. Hiermee kan je een speciale gave van Nick gebruiken. Hij heeft er een flink aantal, maar diegene die wij al zagen, waren vrij hilarisch te noemen. Eenmaal zagen we hoe je met het hoofd van Nick kon schudden om extra munten te krijgen. Een andere keer zwaaiden we met zijn hoofd in het rond om zo zombies te raken of schoten we zijn hoofd gewoon in de richting van onze vijanden met een soort feestelijke toeter.

We zagen trouwens ook een keertje Juliet als volleerde paaldanseres te werk gaan. Om maar te zeggen dat Lollipop Chainsaw zich op geen enkel moment serieus neemt. Daarnaast zitten er ook een flink aantal minigames in het spel, die de sleur van de gewone hack & slash doorbreken. Het leukste dat we daarvan zagen was zombie-basketbal. Daarin moet je binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk punten maken. Dat doe je natuurlijk niet met een bal, maar wel met de afgehakte hoofden van de zombies die op je afkomen. Als er dan ook nog eens cheerleaders op je afkomen, die op hun handen gaan staan wanneer je hun benen afkapt, dan kan de pret niet meer op.

Zo gemakkelijk kom je er niet vanaf

Hierboven kon je al lezen hoe de controls van Lollipop Chainsaw eigenlijk ongelooflijk simpel zijn. Twee knoppen om aan te vallen, één om te ontwijken plus daarnaast de mogelijkheid om af en toe een special ability te gebruiken. Dat wil echter niet zeggen dat Lollipop Chainsaw een simpel spelletje is. Het is niet ingewikkeld, maar met momenten zeer uitdagend. We kregen ook al twee boss fights te zien, die allesbehalve eenvoudig waren. De makers hebben ook rekening gehouden met iedereen. Op de laagste moeilijkheidsgraad zal je zusje van vier dit spel nog kunnen uitspelen, maar de hoogste moeilijkheidsgraad zal flink wat vliegende controllers tot gevolg hebben.

Het is ook daarom dat de makers van het spel die moeilijkheidsgraad Japan crazy noemen. Het is niet enkel moeilijk, maar wanneer je sterft, kan je lekker helemaal opnieuw beginnen. Er zullen altijd mensen zijn die deze uitdaging willen aangaan, maar wij blijven er liever ver van weg. Gelukkig kan je nadat je het spel een eerste keer uitspeelde opnieuw beginnen met het personage dat je al had uitgebouwd. Zo kan je dus steeds voor een trapje hoger kiezen.