Hands-on: Sorcery
Toen de Playstation Move werd aangekondigd keek iedereen vol verwachting uit naar een welbepaald spel: Sorcery. Veel gamers zagen het immers wel zitten om hun Move te gebruiken als een toverstaf. Elk kind heeft wel eens tovenaar gespeeld en nu zou je het eindelijk echt kunnen zijn. Min of meer dan toch. Spijtig genoeg verdween Sorcery al snel als sneeuw voor de zon. Bij Sony bleef men echter volhouden dat de titel er aan zat te komen en nu is het zover. We hebben er anderhalf jaar langer op moeten wachten, maar eindelijk kunnen we zelf Harry Potter spelen.
Sorcery draait allemaal om magie en dan in het bijzonder om Finn en zijn trouwe katachtige metgezel Erline. Zij leiden een vrij rustig bestaan, tot op een dag hun dorp wordt aangevallen. Alles wordt in puin gelegd en Finn moet met Erline het dorp ontvluchten. Hij komt al snel te weten dat zijn kat meer in zich heeft dan op het eerste zicht het geval lijkt te zijn. Het is immers de moeder van Erline die de grote boosdoener is achter de aanvallen op het dorp. Zij is op zoek naar haar dochter en is niet van plan om zich door iets of iemand te laten tegenhouden. Erline wil met de hulp van Finn haar moeder een halt toeroepen en zo begint een tocht vol magie voor de twee helden van ons verhaal.
Het verhaal zal je door verschillende omgevingen voeren, de ene al wat kleurrijker dan de andere. Onderweg zal je natuurlijk een flink aantal vijanden tegenkomen, die je op magische wijze een lesje moet leren. Denk daarbij aan trollen, spinnen, zombies, een soort feeën en nog een aantal andere onvriendelijke wezens. Het verhaal is zeker en vast niet wereldschokkend te noemen, maar het doet zijn werk. Het geeft ons enkele helden en een grote vijand die je maar al te graag wil verslaan.
Zwaaien met dat ding
Veel mensen zullen denken dat Sorcery misschien voor een groot stuk on-rails is en dat is iets dat we onmiddellijk de wereld uit willen helpen. Je hebt complete bewegingsvrijheid in dit spel. Je gaat en staat waar je wil, al beschikt de game wel niet over een immense open wereld. Het verloopt allemaal vrij lineair, met hier en daar een zijgangetje waar een of andere schatkist te vinden is. Dat is nu niet echt een probleem. Sorcery is een action-adventure en die staan nu niet bepaald bekend om hun openheid.
In Sorcery draait alles om de magie en het toverstokje dat je daar voor moet gebruiken. Finn beschikt over flink wat krachten, althans eens je wat verder in het spel bent, en hij kan die op verschillende manieren gebruiken. Zijn basisaanval is de arcane bolt. Een simpel projectiel dat je naar hartenlust kan afschieten. Het doet wat schade, maar het is zeker en vast niet het zware geschut. Dat zijn wel de vijf magische krachten die je doorheen het spel vrijspeelt. Zij bestaan uit aarde, vuur, water (ijs), wind en bliksem. Elk hebben ze hun specifieke mogelijkheden en aanvallen. Zo kan je vijanden bevriezen met ijs, om ze daarna in stukken te schieten met een arcane bolt. Met de Earth Strike veroorzaak je een kleine aardbeving die niet enkel schade toebrengt, maar ook je vijand achteruit duwt.
Je kan ook een alles verorberende wervelwind creëren met wind en de bliksem laat je gewoon inslaan op je vijanden. Klinkt simpel en dat is het ook. Je kiest een spreuk door op de Move-knop te duwen, gevolgd door de juiste beweging en daarna schiet je op vijanden door met je Move te zwaaien, zoals je dat met een toverstaf zou doen. Het mikken gebeurt vrij intuïtief, al zal je wel moeten mikken. Het is niet dat het moeilijk is om iets te raken, maar je zal tenminste ongeveer de juiste kant moeten uitzwaaien. Staat je vijand links en zwaai je naar rechts, dan zal je hem niet raken.
Het echte werk begint pas wanneer je zaken begint te combineren. Dan kan je ongelooflijk sterke aanvallen lanceren. Stel je voor dat er een aantal ijsmonsters op je af stormt. Te veel om ze één voor één aan te pakken. Dan maak je snel een muur van vuur, waarna je daar een wervelwind op afstuurt. Die zal dan het vuur opslokken. Schiet je daarna wat arcane bolts af op je vuurstorm, dan vliegen er al snel flink wat brandende projectielen in het rond. Erg indrukwekkend om te zien en heel leuk om te doen.
In het begin zal het wat oefenen zijn om snel te wisselen tussen spreuken, maar eens je het allemaal onder de knie hebt, zal je er veel plezier mee beleven. Sterkere spreuken kan je wel maar een bepaald aantal keren gebruiken voor je mana leeg geraakt. Dan zal je moeten wachten tot hij weer volloopt. Dat gaat vrij snel, dus je zal nooit minuten moeten wachten, maar verwacht niet dat je tien keer snel na elkaar je sterkste spreuk kan gebruiken. We moeten tenslotte toegeven dat zwaaien met een toverstokje gewoon leuk is, al kan het na verloop van tijd een beetje vermoeiend worden.
Het vechtsysteem zit goed in elkaar, al zijn er ook enkele kleine mankementjes. Het grootste daarvan is de camera. Die werkt in vrijwel het hele spel goed, behalve tijdens enkele gevechten. Hij zet zich immers automatisch vast op een vijand, omdat je niet zelf vrij met de camera kan draaien. Zo heb je steeds een vijand in het vizier. Alleen is dat soms niet de vijand die je wil en dan kan het al eens lastig worden. We legden nu nooit zelf het loodje omwille van de camera, maar een paar keer hebben we ons toch een beetje druk gemaakt.
Een ander lastig fenomeen is de manier waarop je health potions moet innemen. Dat doe je niet zomaar met een druk op de knop. Je moet eerst op een knop drukken om eentje in je hand te nemen, dan moet je er eens mee schudden, om daarna met je Move een drinkbeweging te maken. Pas dan zal je opnieuw in betere gezondheid verkeren. Leuk gevonden en ook vrij realistisch, maar als het snel moet gaan, dan zal je toch flink staan vloeken. Vooral omdat je vrij kwetsbaar bent met zo’n drankje in je hand.
Finn beschikt naast al zijn vuurkracht ook over enkele vredelievende krachten. Zo kan hij via telekinese bepaalde zaken verplaatsen en heeft hij een polymorph potion, waarmee hij verandert in het dichtstbijzijnde dier. Je kan dat drankje wel maar op bepaalde plaatsen gebruiken, waarna je zal veranderen in een bijvoorbeeld een rat of een vogel.
Een snuifje van dit, een kopje van dat
Doorheen het spel zal je nieuwe magische krachten verzamelen, gewoon door het verhaal te spelen. Die krachten kan je natuurlijk ook sterker maken. Dat doe je door gebruik te maken van alchemie, waarmee je verschillende magische drankjes kan maken. Die drankjes bestaan allemaal uit drie ingrediënten, die je samen moet voegen om zo te ontdekken wat ze juist doen. Er zitten in totaal acht verschillende ingrediënten in Sorcery, die je tijdens het spelen op twee manieren kan verzamelen. Je kan ze tegenkomen in de verschillende schatkisten die je her en der vindt of je kan ze kopen van de Alchemist.
Deze handelaar kom je op verschillende plaatsen tegen en hij zal de schatten die je onderweg vond overkopen voor een prijsje en hij zal tevens ingrediënten voor je ter beschikking hebben. Je kan natuurlijk niet zomaar upgrades uitvoeren. Je hebt een potion bottle nodig, waar je jouw brouwsel kan in doen. Die kan je ook kopen bij de Alchemist, maar wel tegen een stevige prijs. Je moet dus vooral hopen dat je ze onderweg in een schatkist vindt. Er is een flink aantal upgrades beschikbaar, maar je zal slechts een klein deel kunnen gebruiken, dus je moet goed nadenken waar je voor kiest. Je kan beslissen om je spreuken sterker te maken of je kan kiezen voor meer mana, maar je zal niet alles tot het maximum kunnen upgraden.
Als een sprookje
Het verhaal van Sorcery is een sprookje en zo ziet het er ook uit. Het is allemaal mooi kleurrijk vormgegeven en ook de tussenfilmpjes geven de illusie alsof je een mooi verhaaltje aan het lezen bent. Deze previewversie was zeker nog niet perfect, met hier en daar kleine grafische foutjes, maar toch vonden we het er allemaal heel mooi uitzien. Het is altijd een verademing om in deze tijden van grijze games een spel te zien dat er niet bang voor is om met kleur te werken. Als dat dan nog eens volledig binnen de stijl past, kunnen we dat enkel toejuichen.
Ook het geluid zit goed, met hier en daar muziek die je duidelijk maakt dat er iets onheilspellends staat aan te komen of deuntjes die je duidelijk maken op wat voor een prachtige plek je aan het ronddwalen bent. Ook de dialogen zijn fijn, vooral dan het geplaag tussen Finn en Erline dat steeds aanwezig is. We betrapten onszelf er enkele keren op dat we met een grijns op het gezicht aan het spelen waren, omdat ze elkaar weer flink op de korrel aan het nemen waren.
