Sniper: Ghost Warrior 2

Games waarin je in de huid kruipt van een sluipschutter zijn de laatste tijd populair. Binnenkort kunnen we ons al verwachten aan Sniper Elite V2.0 en in augustus verschijnt Sniper: Ghost Warrior 2. Die tweede mochten wij al eens een keertje van naderbij gaan bekijken in Amsterdam en tegelijkertijd kregen we de kans om te voelen hoe het was om in de echte wereld eens de trekker over te halen. Een verslag van die ervaring vind je op de tweede pagina.

Niet te snel

Het zit al een beetje in de naam, maar een sluipschutter neemt zijn tijd wanneer hij zijn job doet. Sluipen is naast exact schieten een heel belangrijk onderdeel van Sniper: Ghost Warrior 2. Dat konden we zien in de twee stukken van het spel die we al te zien kregen. Het eerste stukje dat we zagen, speelde zich af in Sarajevo, waar de Joegoslavische oorlog stevig aan de gang leek. Jij bent gevangengenomen, maar weet al snel weer te ontsnappen. Vervolgens moet je zo snel mogelijk, maar ook zo stil mogelijk weten te ontsnappen uit het hol van de leeuw. Terwijl we zien hoe je doorheen een gebouw moet sluipen, om heelhuids buiten te geraken, wordt het al snel duidelijk dat het in dit spel minstens even belangrijk is om vijanden te kunnen ontwijken, dan om ze te doden. Voel je dus zeker niet verplicht om alles en iedereen een kopje kleiner te maken. Wil je ergens veilig voorbij geraken, dan is het vaak zelfs beter om even je wapens op te bergen.

Ook in het tweede level dat we zagen, was stealth heel belangrijk. Hier bevindt je personage zich in de Filipijnse jungle. Wat hij daar doet en wie zijn vijanden zijn, dat weten we niet, maar dat je best niet ontdekt wordt, dat is een zekerheid. Goed verborgen blijven en enkel toeslaan wanneer het hoort, is de boodschap. Hier werden we ook bijgestaan door onze spotter. Hij raadde steevast aan waar we even moesten wachten of wanneer we iemand moesten neerhalen. Zeker wanneer je met je spotter onderweg bent, zal je veel geduld moeten hebben. Een derde deel van het spel zou zich trouwens afspelen in het bergachtige landschap van Tibet. Zo zal je dus moeten spelen in drie gebieden – stad, jungle en bergen – met elk hun voor- en nadelen.

Realisme… of toch niet

Om zich van de gemiddelde shooter te onderscheiden, probeert Sniper: Ghost Warrior 2 een zekere vorm van realisme in zijn gameplay te steken. Het zou immers maar dom zijn, als je zonder enige vorm van kunde de ene headshot na de andere kon plaatsen. Daarom zal je volgens de makers dus rekening moeten houden met de ballistische eigenschappen van de kogel. Dat wil zeggen dat je de afstand tot je doelwit en de wind goed in het oog zal moeten houden. Je kogel zal na verloop van tijd immers zakken en ook de wind kan hem doen afwijken van zijn traject. Althans, dat is wat er ons verteld werd. Zelf hebben we daar eigenlijk vrij weinig van kunnen merken. We zeggen niet dat het niet aanwezig is in het spel, maar we zagen er alvast niet veel van. We moeten wel toegeven dat we nog geen enkele keer ons wapen hebben moeten afvuren van op hele grote afstand. Voorlopig blijft het dus gissen naar de kracht van het realisme in het spel.

Naast je getrouwe sluipschuttersgeweer beschik je ook nog over enkele andere wapens. Zo heb je een gewoon pistool, om vijanden van nabij neer te schieten en kan je met een mes vijanden in je buurt neersteken. Vooral handig wanneer je ze in hun rug kan besluipen. Je hebt daarnaast ook een verrekijker, waarmee je gemakkelijeker vijanden kan spotten en je zal ook kunnen beschikken over een nachtkijker en een thermische kijker. Een ander punt waar het realisme iets beter zit dan bij veel andere games, is de manier waarop met je gezondheid wordt omgegaan. Je gezondheidsbalk is onderverdeeld in drie stukjes. Zo lang je eerste stukje niet leeg is, zal het steeds terug regenereren. Krijg je toch te veel schade te verwerken, dan zal slechts twee derde van je gezondheid terug vollopen. Om terug te beschikken over je volledige gezondheid, zal je een medkit moeten gebruiken. Er zit dus wel een beetje rek op je gezondheid, maar die rekker wordt steeds korter.

Het eerste deel van Sniper Ghost Warrior had enkele problemen met de AI. Die kon je echt van kilometers ver spotten, zelfs al zat je volledig verborgen in het gras. Dat is gelukkig niet meer het geval. Zo lang je verborgen blijft, zullen vijanden je niet opmerken. Vuur je een schot af en mis je, dan zullen ze natuurlijk wel weten waar je zit. We kunnen voorlopig alvast zeggen dat de frustraties die veel gamers hadden bij het eerste deel niet meer aanwezig lijken te zijn in dit deel. Het lineaire aspect lijkt wel nog steeds aanwezig te zijn. In Sarajevo werd het pad dat we moesten volgen bezaaid met checkpoints en in de Filipijnen konden we niet anders dan onze spotter volgen. We begrijpen dat de makers ons een beetje willen helpen, maar een beetje vrijheid had wel gemogen. Hopelijk is die dan ook aanwezig in andere delen van het spel.

Rondspattend bloed

Sniper: Ghost Warrior 2 beschikt over een stevige engine, namelijk de CryEngine 3. Grafisch ziet het er dus allemaal vrij goed uit. Zowel de stedelijke omgeving van Sarajevo, als de groene jungle in de Filipijnen waren knap vormgegeven. Zo vonden we vooral het water in de jungle heel knap. Nog een knap grafisch onderdeel van het spel is de killcam. Voer je een meesterlijk schot uit, dan zal je de kogel van nabij volgen, om zo exact te zien welk traject hij aflegt. Heel knap om te zien, maar we hebben toch nog een klein puntje van kritiek. De killcam wordt meestal ingezet, wanneer je een headshot uitvoert. De animatie van de geraakte persoon zou op dat moment toch net iets brutaler mogen zijn. Iemand wordt vol in zijn hoofd geraakt en het enige dat we te zien krijgen is een beetje rondspattend bloed. We willen geen horrorbeelden, maar iets meer overtuiging had toch wel gemogen. Al moeten we zeggen dat de killcam die we zagen toen iemand met één schot twee personen afknalde, vrij indrukwekkend was.

Sniper: Ghost Warrior 2 heeft een flinke stap voorwaarts gemaakt ten opzichte van zijn voorganger. Het is zeker nog niet perfect en een aantal zaken moeten ook hier beter, maar het lijkt er alvast op dat dit spel heel wat gamers zal kunnen aanspreken. Het wordt nog wachten tot in augustus om een volledig oordeel te kunnen vellen, maar momenteel hebben we er alvast een goed oog in.

Iets voor de middag werden we allemaal in Berchem verwacht voor een busreis naar Amsterdam. We waren met een flink aantal, want naast enkele Vlaamse collega’s waren er ook een aantal Waalse journalisten aanwezig. We moesten nog even wachten, want de bus stond blijkbaar aan de verkeerde kant van het station en het duurde vrij lang voor die de overgang kon maken. Rond de middag konden we dan eindelijk toch vertrekken naar Amsterdam. Enkele uren later zaten we in het drukke verkeer van de Hollandse stad. Nadat we wel 36 grachten hadden overgestoken, kwamen we eindelijk aan op onze bestemming.

Daar kregen we een korte presentatie over Sniper: Ghost Warrior 2, gevolgd door een speelsessie van een van de producers van het spel. Het is echter pas daarna dat het echte werk begon. We werden door enkele mensen van het pr-bureau meegetroond naar buiten en na een fikse wandeling kwamen we aan bij wat op het eerste zicht op een gewoon rijhuis leek. Toen we binnenstapten en de trap opgingen, zagen we echter dat we in een schietclub waren beland. Daar stond nog een console opgesteld, waarop we Sniper: Ghost Warrior 2 konden spelen, maar de meeste journalisten hadden toch vooral meer zin om aan de slag te gaan met echte kogels en pistolen. Van de plaatselijke schietclubmensen kregen we te horen dat we met twee verschillende vuurwapens mochten schieten. Het eerste was van een vrij licht kaliber, maar het tweede was een magnum revolver, die bij zowat iedereen Dirty Harry-gevoelens losweekte.

Hieronder kan je alvast enkele foto’s zien van de exploten van onze 4Gamers-redacteur en we hebben tevens een filmpje gemaakt, waarop je enkele personen aan de slag kan zien met een geweer in hun handen.