Hands-on: I Am Alive

De ontwikkeling van I Am Alive is - om het op zijn zachtst uit te drukken - een behoorlijk zware bevalling geweest voor producent Ubisoft. Het spel werd ruim drie jaar geleden aangekondigd en de releasedatum werd verschillende malen uitgesteld. Maar op 7 maart verschijnt 'ie eindelijk als game voor PlayStation Network en Xbox Live Arcade. Hoog tijd dus om de titel eens onder handen te nemen.

De game leidt ons naar de fictieve Amerikaanse stad Haventon die zwaar getroffen werd door de Apocalyps en er een jaar later nog steeds als één grote puinhoop bij ligt. Het merendeel van de mensheid is uitgeroeid, maar één man tracht te overleven tijdens de zoektocht naar zijn vermiste vrouw Julie en zijn dochter Mary. Jij neemt de rol van deze eenzaat aan en je beseft dat je een aartsmoeilijke opdracht voor ogen hebt. Je een weg murwen doorheen een met as bedekte stad, geplaagd door vijandig gespuis en voorzien van allerlei obstakels die je het onmogelijk maken om simpelweg van punt A naar punt B te lopen. Een leuk vooruitzicht is anders.

Kimmen en klauteren

I Am Alive durft buiten de lijntjes te kleuren. Dit merken we wanneer we de moeilijkheidsgraad van het spel kiezen. Je kan een keuze maken tussen Normal en Survivor, die we respectievelijk als normaal en uitdagend kunnen omschrijven. Wanneer je opteert voor de standaard moeilijkheidsgraad dan zal je tijdens de missies meer hulpmiddelen en munitie vinden. Bovendien krijg je ook, wanneer je bij een bepaalde actie sterft, drie herkansingen vanaf het laatste checkpoint.

Kies je voor de hoogste moeilijkheidsgraad dan word je tot het uiterste van je krachten gedreven om in de opdrachten te slagen. Dit door je bijvoorbeeld geen herkansingen meer te geven, waardoor je telkens vanaf het begin van elk hoofdstuk moet starten wanneer je het loodje legt. Tijdens onze speelsessie kozen we voor de Survivor-mode om echt dat I Am Alive-gevoel op te wekken.

I Am Alive is eerder een grauwe dan een kleurrijke titel. Hiermee tracht Ubisoft een bepaalde sfeer te creëren die nauw aansluit bij de gedachte van een verlaten stad die ondergedompeld is met as. Deze grauwe sfeer is aanwezig gedurende het ganse verhaal dat verteld wordt en wordt op sommige momenten zelfs nog dat tikkeltje meer in de verf gezet. Zo kwamen we tijdens een bepaalde missie in een asstorm terecht, als gevolg van een felle wind, waardoor de zichtbaarheid van het hoofdpersonage drastisch afnam.

Dit leidde ertoe dat we dichter bij de gebouwen moesten aanleunen om ons te kunnen oriënteren en dat we naar hoger gelegen plaatsen moesten klimmen om een beter zicht te krijgen over de straten van Haventon. Op grafisch gebied is duidelijk merkbaar dat I Am Alive oorspronkelijk bedoeld was om als "winkelgame" gelanceerd te worden. Zelden hebben we voor een PSN- of XBLA-titel zulke graphics kunnen beschouwen. Reken daarbij nog eens een ijzersterke muziekstijl en je weet meteen dat de sfeer in I Am Alive meer dan goed zit.

Als eerste opdracht moeten we het appartement van het hoofdpersonage zien terug te vinden. Maar alvorens we deze woning kunnen betreden, moeten we een nagenoeg ingestorte brug oversteken. Echt veel manieren om dit obstakel te overbruggen - let op de flauwe woordspeling - zijn er niet. Je wordt als speler nagenoeg altijd in een bepaalde richting gestuurd. Het zal dus bijvoorbeeld niet mogelijk zijn om de brug langs de rechterzijde te betreden, want die weg ligt versperd met vernielde wagens. Ook sommige straten in het stadscentrum zijn niet toegankelijk omdat ze afgesloten worden met prikkeldraad of wegblokkades. Dit beknot in zekere zin de vrijheid van de speler, maar anderzijds krijg je later in het verhaal genoeg mogelijkheden om verschillende routes uit te pluizen.

Uithouding 

Het uithoudingsvermogen van het personage is iets dat je constant in de gaten dient te houden, al vanaf het prille begin van I Am Alive. Zo zal je niet tergend traag de pilaren van de brug kunnen beklimmen. Snelle beslissingen nemen en routes vooraf goed uitstippelen zijn daarom essentieel om tijdig een rustpunt - waar jouw personage even van zijn inspanningen kan bekomen - te bereiken. Doe je dit niet, dan verlies je grip tijdens het klimmen en val je in sommige gevallen gewoonweg de dieperik in. Rekening houdend met het feit dat je op de hoogste moeilijkheidsgraad dan het hele hoofdstuk opnieuw moet spelen, is dit wel een zure appel om door te bijten. De verleiding om dan te kiezen om op een eenvoudiger niveau te spelen lonkt dan alsmaar meer. 

Er zijn wel hulpmiddelen in stad te vinden die onder meer jouw uithoudingsvermogen kunnen verbeteren. Elk voorwerp, gaande van voedselblikken tot waterflessen, heeft zo zijn eigen eigenschap. Een voedselblik zorgt er bijvoorbeeld voor dat niet alleen het uithoudingsvermogen verbetert, maar dat ook de levensbalk in volume toeneemt. Het nuttigen van een waterfles leidt dan weer tot een grotere uithoudingsvermogenbalk en meer leven. Het vinden van zulke voorwerpen is essentieel om I Am Alive tot een goed einde te brengen. Bovendien is het belangrijk om goed in te schatten wanneer je welk voorwerp gebruikt. Het overdadig nuttigen van je items kan wel eens als gevolg hebben dat het verdere verloop van het verhaal plots een flink stuk moeilijker wordt. 

Handen omhoog

Wie er stiekem al van droomt om binnenkort op de hoogste moeilijkheidsgraad aan de slag te gaan, kunnen we al vertellen dat ook hier een aantal mouwen aan te passen zijn. Enerzijds bestaat er de mogelijkheid om ten alle tijde het niveau naar een lagere moeilijkheidsgraad te brengen. Anderzijds vind je ook herkansingen terug in de vorm van voorwerpen, die net als voedselblikken verspreid liggen over de hele map. Regelmatig eens een andere weg in slaan om te kijken of er geen herkansing achter de muur kan liggen, is dus aan te raden. Maar je kan ze soms ook bekomen door vijanden uit te schakelen. Maar deze moordpartijen zijn in I Am Alive moeilijker dan in welke andere game dan ook.

Koelbloedig blijven in conflicten met vijanden is de boodschap. Tegenstanders reageren namelijk verschillend op jouw aanwezigheid. Sommigen zullen tegen je roepen en waarschuwen om niet dichterbij te komen, terwijl anderen meteen op je afkomen om je een kopje kleiner te maken. Belangrijk is om de juiste beslissingen te maken. Zij die tegen je roepen laat je best met rust. Dit omdat ze meestal beschikken over vuurwapens en tegen hen kan je namelijk niets beginnen. Wanneer vijanden naar je toe komen met de bedoeling een gevecht aan te gaan, is het noodzakelijk om de aanwezige vijanden te observeren.

Een leider van een groep uitschakelen bijvoorbeeld kan ertoe leiden dat de overige gangsters zich vrijwillig zullen overgeven. Dit kan je doen door bijvoorbeeld een verrassingsaanval met jouw mes te plaatsen of door een kogel af te vuren. Maar ook hier speelt het gegeven van beperkte munitie een belangrijke rol en dus zal je soms blufpoker moeten spelen door met een ongeladen wapen op een vijand te richten.