Hands-on: UFC Undisputed 3
Worstelen is al jaren lang een sport die gevolgd wordt door fans van over de hele wereld. Vanzelfsprekend heeft het een andere fanbase dan voetbal of basketbal, maar trouw zijn ze zeker. De meesten zullen waarschijnlijk de WWE wel kennen met Hulk Hogan en Mr. T; welke gewoon acteurs waren die elkaar half en half de kop inklopten. Maar er waren ook de echte brute gevechten: PRIDE begon ermee en later werd het voornamelijk UFC. Die laatste heeft nu alweer zijn derde game in aantocht en we mochten de controller weer in handen nemen om zo de tegenstander zo blauw en rood mogelijk terug naar huis te sturen. U raadt het al: het is tijd voor een preview van UFC Undisputed 3.
Met een nieuw deel in een franchise is het normaal de bedoeling dat er wat veranderd wordt; dit om eventuele glitches en bugs eruit te halen en andere punten toe te voegen en vooral het geheel te verbeteren. Bij UFC Undisputed 3 is het niet veel anders. Het voornaamste punt van developer Yuke’s was om te luisteren naar de wensen van de community om de game te maken tot hetgeen de spelers het liefst willen. Belangrijke punten waren onder andere de camerapositie, welke veelal een tv-perspectief gaf in plaats van een echt ‘ik ben de vechter’-gevoel. Ook de entrées van vechters waren alom gewild, dit om de sfeer echt te zetten naar UFC-standaard, om zo het gevoel te geven dat het geen normale vechtgame is. Meerdere dingen zijn zo door de keuring gekomen, waar later in deze preview meer over gezegd zal worden. Het is inmiddels anderhalf jaar na UFC Undisputed 2010 en UFC Undisputed 3 is klaar om halverwege februari in de winkelrekken terecht te komen. Tijd dus om die ring in te stappen.
Maar voordat we die ring, kooi of hoe je het veld ook wilt noemen, instappen is het belangrijk om te weten hoe je moet slaan, schoppen en alles ertussenin. Vandaar dat het verstandig is om te beginnen met de tutorial. Eerst moet je natuurlijk je eigen speler maken. Alsof het de Sims is kun je lengte, breedte, gewicht en de rest uitkiezen om zo jezelf of je droom in het digitale wereldje tot leven te laten komen. Naast het visuele deel van je vechter kun je ook kiezen wat voor achtergrond hij heeft; hou je meer van boxing, jiu-jitsu of MMA? Is hij linkshandig of rechtshandig? En met welke voet staat hij naar voren? Met rechts naar voren slaat de vechter harder met links en met de linker voet naar voren is het de rechter vuist waarvoor de tegenstander zal moeten opletten.
De tutorial is verdeeld in 4 delen. Je leert van amateur- tot expertniveau wat de combinaties zijn die je kunt uitvoeren om het verschil te maken in het gevecht. Van simpel slaan, zowel hoog als laag, en schoppen tot blokkeren, grijpen, duwen, op de grond gooien en submissies, alles word je uitgelegd. Nadat je een uurtje bent bezig geweest om alles in de vingers te krijgen kun je de digitale ring betreden, al zal je debuut in de échte ring wel nog even op zich laten wachten.
Tijd om te gaan bewijzen dat je wat waard bent. En waar gaat dit gebeuren? in de WFA, de World Fighting Alliance. Van onderaf moet je beginnen. Je zult tegen de nog wat kleinere vechters van de wereld strijden om zo de scouts van de UFC naar je te lokken om jou een contract aan te bieden. Na een gevecht of 4 zal dit, met wat geluk, het geval zijn en dan is het tijd om de groten der aarde eens te laten kennismaken met de vloer.
Na een tijdje in de UFC gespeeld te hebben zul je de mogelijkheid krijgen om een nieuwe kant op te gaan, namelijk de PRIDE-kant. Voor de mensen die niets met de oude wereld van vechten hebben en pas enkele weken, maanden, jaren erbij zijn: PRIDE is de voorloper van UFC (uiteindelijk is het opgekocht door UFC omdat gedacht werd dat alles teveel geregeld werd door de Japanse maffia), waar een heel andere aanpak gebruikt wordt qua regels en manier van presentatie. Zo speelt PRIDE in een vierkante ring en UFC in een octogoon (achthoek), mag je in PRIDE een knie vol in iemands gezicht geven als je dat wilt maar is het gebruik van ellebogen verboden, terwijl het bij UFC exact andersom is. Maar een van de voornaamste zaken qua presentatie waar de makers dit keer extra op gelet hebben is de opkomst. Waar bij PRIDE de opkomst zo idioot mogelijk is, met veel licht en spektakel, werkt UFC met unieke nummers per speler en komt het geluid voornamelijk uit het publiek. Hoe dan ook, de manier van spelen is totaal anders tussen PRIDE en UFC en het ligt dan ook aan jou welke richting je opgaat.
Er zullen heel wat gevechten passeren vooraleer je het mag opnemen in het gevecht van je leven, waar je tot beste van de wereld gekroond kan worden. Belangrijk is daarbij wel dat je je speler traint en sterker maakt. Dit zul je moeten doen door middel van oefeningen die tussen wedstrijden door gedaan kunnen worden. Je kunt hierbij kiezen uit het zelf doen, en zo een zo goed mogelijke prestatie neerzetten, of het automatisch doen en maar hopen dat de computer het zo goed mogelijk voor je klaarspeelt. Heb je echter geen zin in trainingen, sponsoren en alle onzin om het vechten heen, dan is het beter om de Title Mode te spelen. In deze mode kun je gewoon lekker aan de gang gaan met de gevechten; zonder wat dan ook erom heen.
Ook is er een Tournament Mode. Deze modus laat je in een toernooi meespelen waaraan standaard 4 spelers meedoen. Meer dan 4 spelers kunnen uiteraard ook, in welk geval het toernooi ook langer zal duren. Het is wel zo dat de UFC officieel geen dergelijke toernooistructuur kent, dus deze modus werd er eerder voor het plezier ingestoken. Na elke wedstrijd kun je weer terug op krachten komen en ga je op volle kracht door naar de volgende ronde. Bij PRIDE echter, was het zo dat ze geen watjes accepteerden, dus moest je ook maar meerdere wedstrijden op een avond kunnen spelen. Ben je dus door naar de volgende ronde, dan ga je door in de staat waar je de vorige mee afgesloten hebt. Gekneusde ribben? Pech en volgende keer misschien beter. Dit zorgt ervoor dat de speler beter met zichzelf moet omgaan, niet als een idioot kan gaan rondrennen en zeker ook moet blocken, anders kan het zo zijn dat hij of zij de volgende ronde niet zal overleven.
Voor de echte fans is er een Events Mode, waarin je historische gevechten kunt naspelen. Er is een top 10 samengesteld van gevechten die memorabel genoeg waren om in dit spel te stoppen en zo de eeuwige digitale roem te verkrijgen. Wil je nog een stapje verder gaan, dan is het ook mogelijk om enkele gevechten zo waarheidsgetrouw mogelijk na te spelen. In deze Ultimate Fight Mode speel je ze zo echt mogelijk na, door in timebased events het gevecht na te spelen. Zo zal er verwacht worden dat je binnen een minuut 10 linkse hoeken gegeven hebt zonder zelf enige ‘schade’ op te lopen, wil je ervoor zorgen dat de geschiedenis zich herhaalt.
Op visueel vlak is er ook het een en ander veranderd. Zo zijn de graphics natuurlijk opgepoetst naar huidig niveau maar is er ook een schademodel toegepast op de spelers. Het is logisch dat als iemand vele rake klappen na elkaar tegen zijn hoofd aan krijgt, hij of zij na een tijdje door een "technical KO" plat gaat. Dit is te zien door een steeds roder en blauwer wordende vlek die aangeeft dat er veel pijn en kracht in die plek is gaan zitten. Sla voor het gemak jezelf maar eens 10 keer met een platte hand op je arm of buik en je zult zien dat het steeds roder word. Deze TKO-mogelijkheid is een nieuwe toevoeging aan de game om het realisme duidelijker te maken, want alleen een robot - of een zombie - kan zoveel klappen verdragen zonder een spier te verzetten.
Het moge duidelijk zijn dat UFC Undisputed 3 niet zomaar even een vechtgame is die je net als Tekken of Street Fighter oppakt, button bashed en met goed geluk wint. Met techniek breng je het veel verder in deze game. Echter voor de beginnelingen is het nogal moeilijk om ineens die ingewikkelde toetsencombinaties te onthouden en daarom zijn er nu 2 control settings mogelijk: amateur en professional. Voordat iemand begint te gillen en zegt dat het dan oneerlijk wordt aangezien een amateur het dan veel makkelijker heeft: de gevorderde controls heben extra moves die de amateur niet kan, waardoor de amateur makkelijker kan spelen, maar de gevorderde nog steeds een voorsprong heeft op mogelijkheden.
Naast de besproken opties zijn er nog enkele toevoegingen die hun intrede hebben gedaan. Er zijn nu in totaal 7 gewichtsklassen ten opzichte van de 5 die er eerst waren, bantam en vedergewicht zijn namelijk toegevoegd. Verder zijn er nu maar liefst 150 vechters in het spel en is het mogelijk om zogenaamde ghost-gevechten op te zetten. De mogelijkheid om Rampage tegen Rampage te laten vechten is nu mogelijk. Daarnaast is ook de mogelijkheid om een PRIDE-vechter tegen een UFC-vechter op de vuist te laten gaan mogelijk, ook in ghost-verband. Het submissiesysteem was ook een zwaar bekritiseerde feature in eerdere delen, omdat het onduidelijk was wat er gebeurde en hoe je er precies uit geraakte. De makers hebben dit nu visueel sterk verbeterd door op het scherm aan te geven wat er gebeurt om zo de speler nog een eerlijke kans te geven om het te overleven.
Als laatste kers op de al zo grote slagroomtaart zijn er live video's toegevoegd aan het spel, om overbruggingen uit te leggen en de ervaringen van spelers te delen met de gamers. Zo zul je tijdens overwinningen te horen krijgen hoe spelers hun eerste overwinning vonden, maar ook nadat je verslagen bent hoe ze dit verwerkt hebben. Maanden niet eten noch sporten om uiteindelijk de draad maar weer op te pikken en terug te komen als de beste van de groep. Dit om het spel meer naar de man te brengen en te laten zien dat ook deze ultieme vechters een gevoel hebben wat verder gaat dan alleen maar anderen KO te slaan. Maar er is ook wedstrijdcommentaar toegevoegd, ingesproken door de echte commentatoren van de UFC van nu maar ook van de PRIDE van toen. Een van deze mensen van oudsher is Bas Rutten, een rasechte Nederlander die voor PRIDE vroeger bij elke strijd aanwezig was om de toeschouwers stap voor stap te laten meegenieten met het geweld in de ring.
