Dit zijn risicofactoren voor een gameverslaving, blijkbaar

In Zuid-Korea heeft een zekere dokter Uh Ki Joon 654 gevallen van gameverslaving bij tieners onderzocht, waardoor hij een lijstje kon opstellen van risicofactoren die je vatbaarder zouden maken voor een gameverslaving. De risicofactoren zijn als volgt:

• Mannelijke tiener (98,2% van de gameverslaafde tieners in het onderzoek waren jongens)
• Deel uitmaken van een kleiner gezin in plaats van een groter gezin (88%)
• Geen religie aanhangen (66,1%)
• Eerstgeborene zijn (65,5%)
• Broer(s) of zus(sen) hebben (54,7%)
• Een moeder hebben die thuis blijft (53,2%)
• Relatie met ouders is "normaal" (34,9%)
• "High school" student zijn (14-18 jaar) (32,5%)

Natuurlijk wordt er hier een redelijk fundamentele fout gemaakt in het onderzoek. Er wordt namelijk gekeken naar de eigenschappen van een groep jongeren die al als gameverslaafd bestempeld zijn, om die eigenschappen vervolgens als risicofactoren te bestempelen. Tot op zekere hoogte kunnen er natuurlijk wel verbindingen gelegd worden tussen bepaalde factoren en het vatbaar zijn voor een gameverslaving, maar die factoren bepalen kan eigenlijk pas wanneer je ze in een groter geheel ziet en ook gaat kijken naar een controlegroep die niet gameverslaagd is.

Kortom: met deze gegevens op zich zijn we niets. Het is een loutere beschrijving van een onderzochte groep gameverslaagde jongeren, en die beschrijvende elementen worden als risicofactoren bestempeld. Dat je als jongen meer risico loopt op een gameverslaving is echter een uitspraak waar weinig mee aan te vangen valt. Zinniger is om te zeggen dat gameverslaafden vaak jongens zijn, waar op zich natuurlijk ook nog niet veel mee gezegd is.

Ook in bij de verdere interpretatie door Uh Ki Joon van zijn onderzoek kunnen trouwens vraagtekens geplaatst worden. Zo is de dokter van mening dat het probleem van gameverslaving voor een groot deel door de thuisblijvende moeder in de hand wordt gewerkt. Die zou namelijk niet in staat zijn adequaat regels op te leggen omtrent de tijd dat een kind mag gamen, waardoor het gamegedrag kan escaleren. Hij vindt dan ook dat het aan vaders is om in te grijpen. Voorts vindt hij ook dat al vanaf de basisschool aan preventie moet worden gedaan.

Gewoon omdat het kan trouwens: lopen jullie op basis van deze factoren een risico op gameverslaving?