Een geschiedenis: 20 jaar Sonic
Er zijn zo van die personages die een onuitwisbare indruk nalaten op de gamewereld. Mario is daar het grootste voorbeeld van, maar ook de blauwe egel die jaar en dag zijn grootste rivaal was, is zo’n icoon. Echte gamers weten natuurlijk al dat we het hier over Sonic hebben. Deze snelheidsduivel viert vandaag zijn twintigste verjaardag en dus vonden we het bij 4Gamers tijd om eens terug te blikken op zijn lange carrière.
Sonic werd begin jaren negentig enkel en alleen bedacht om Nintendo het vuur aan de schenen te leggen. Tot dan was Alex Kidd, een personage dat veel gamers zelfs niet meer kennen, de mascotte van SEGA. De grote bazen waren echter niet tevreden over de jongeman en dus kwam er iemand op de proppen met Sonic, een blauwe egel. Met het ontstaan van Sonic ontstond ook Sonic Team. Dit waren vijftien werknemers van SEGA die aan de eerste game, Sonic The Hedgehog, begonnen te werken. Dit spel werd een immens succes voor SEGA en twintig jaar later is Sonic nog steeds een bekendheid onder gamers.
De eerste jaren was Sonic een enorm succes voor SEGA en hij was dat op de hun eigen consoles. Sonic The Hedgehog verscheen voor het eerst op de Mega Drive. Bekende zaken die we nu nog terug zien in Sonic-games waren toen al aanwezig. Zo kon je al gouden ringen verzamelen, waar je bij honderd ringen een extra leven kreeg, en beschikte Sonic al over zijn kenmerkende vaardigheden. Zo was hij natuurlijk razendsnel en kon hij gebruik maken van de Spin Attack. Tot op de dag van vandaag zijn de snelheid van Sonic en zijn mogelijkheid om als een bol voort te rollen de meest gekende attributen van onze blauwe held. Ook maakten we in de eerste game kennis met de eeuwige aartsvijand van Sonic, Dr Robotnik oftewel Dr. Eggman. Hij zou door de jaren heen heel wat robbertjes uitvechten met Sonic, meestal met een slechte afloop voor de eivormige slechterik. Voorts breken we hier nog even een lans voor de fantastische muziek van die eerste game. Velen onder jullie kunnen ongetwijfeld nog het theme neuriën of kennen het deuntje van de Green Hill Zone vanbuiten.
Sonic The Hedgehog was een immens succes voor SEGA – ze zouden dankzij Sonic voor de eerste keer een groter marktaandeel halen dan Nintendo - en ze lieten er bij de ontwikkelaar dan ook geen gras over groeien om een opvolger te maken. Ongeveer een jaar later zag Sonic 2 het licht. Deze keer was de blauwe egel niet meer alleen op pad. In Sonic 2 zouden we voor de eerste keer kennis maken met Tails the Fox. Aan de gameplay werd weinig veranderd, al kon je deze keer sommige levels wel met twee spelers tegen elkaar spelen. Eén speler kon dan met Sonic spelen, terwijl de andere opgescheept - ja opgescheept, want Sonic is nu eenmaal veel cooler - zat met Tails. Ook dit spel was een groot succes en een heleboel Sonic-games zouden nog de revue passeren op de Mega Drive.
Naast Sonic 1 en 2 verschenen voor de Mega Drive ook nog Sonic CD (voor de Mega CD), Sonic & Knuckles, Sonic 3 en Sonic Spinball. Buiten Spinball, wat een soort flipperkastspel was met Sonic als bal, veranderde er eigenlijk nooit echt veel aan de gameplay. Af en toe kon je met nieuwe personages aan de slag, zoals Knuckles en Tails, maar over het algemeen bleven de games vrij gelijkaardig. Alhoewel de games altijd goede kritieken kregen en er over de verkoop niet echt te klagen viel, kreeg SEGA steeds meer te horen dat ze eens met iets vernieuwend op de proppen mochten komen.
In 1995 kwam SEGA op de proppen met Sonic Labyrinth voor de Game Gear. Die had tot nu toe enkel nog maar ports gekregen van Sonic-games, dus dit was de eerste originele titel voor de handheld. Het spel was anders dan de andere games in de reeks. Het werd echter ook een verschrikkelijke flop. De meeste klachten kwamen er over de traagheid van Sonic. Te begrijpen natuurlijk, want wie wil er nu spelen met een trage Sonic.
Een jaar later kregen we met Sonic 3D de allereerste Sonic op de Saturn. In de game kregen we Sonic vanuit een isometrisch standpunt te zien en in 3D. Voor die tijd zag het spel er op de Saturn echt ongelooflijk uit. Toch kreeg het spel niet overal goede kritieken. Het spel speelde niet altijd even vlot en de meeste mensen hadden toch nog altijd een voorkeur voor de 2D-versie van Sonic. Nog een tijdje later kregen we op de Saturn de eerste racegame van Sonic, Sonic-R (met uitzondering van de race games op de Game gear).
Op het einde van 1998 maakte Sonic de overstap naar de Dreamcast. Sonic Adventure was een launchtitel voor de Dreamcast en was een groot succes. Het kreeg goede kritieken en het is tot op de dag van vandaag de best verkochte game voor de Dreamcast. Die console had echter zwaar te lijden onder de concurrentie en er zouden nog maar weinig Sonic-games verschijnen op Dreamcast. Sonic Adventure zou nog een sequel krijgen en ook Sonic Shuffle, een game die verdacht veel weg had van Mario Party zag het daglicht. Tegen die tijd was de glorieperiode van de consoles van SEGA echter voorbij en zou Sonic een stap maken die niemand had kunnen voorspellen.
Na jarenlang de strijd aan te zijn gegaan met Mario en Nintendo zou Sonic in 2002 de overstap maken naar de grote concurrent. Sonic Advance was de start voor die grote overstap. De game werd gemaakt voor de Game Boy Advance. Het kreeg hoge scores en de verkoop was zeer goed, wat leidde naar twee sequels. Met Sonic Advance bleek de carrière van Sonic na het glorietijdperk van SEGA toch gevrijwaard. Met Sonic Battle kreeg de GBA ook een vechtspel, al waren de kritieken hier iets minder positief.
Het succes van Sonic Advance zorgde er ook voor dat Sonic ook op de consoles verscheen. Sonic Heroes was het eerste spel dat zowel voor Gamecube, PS2 als Xbox zou verschijnen. Zoals de titel doet vermoeden, passeerden in Sonic Heroes een hele hoop personages de revue. Elke speler kon de controle nemen over een team met drie verschillende personages. Elk personage had zijn eigen specialiteit, zoals snelheid, mogelijkheid tot vliegen en kracht. De reviews voor het spel waren gematigd, al werd het wel geloofd voor de gameplay die deed terugdenken aan de beginjaren. De verkoop was goed te noemen, met meer dan een miljoen verkochte stuks alleen al in Europa. In 2006 kwam SEGA op de proppen met Sonic The Hedgehog, een spel voor Xbox 360 en PS3. Ondanks de gelijkaardige titel heeft het spel weinig te maken met de allereerste game. Het spel kreeg een ingewikkeld verhaal met naast Sonic ook Shadow en Silver als hoofdpersonages. Elk personage had een andere gameplay, waarbij de focus bij Sonic natuurlijk op snelheid lag. Het spel kreeg erg lage scores met een gemiddelde rond de vijftig procent.
De ster van Sonic, die ooit zo helder schitterde, leek op dit moment volledig uitgedoofd. Veel fans hopen sinds die dag op een serieuze reboot van de serie, maar ze kregen gedurende lange tijd enkel games die Sonic te schande brachten. Sommige games waren nog van een redelijke kwaliteit, zoals Sonic and the Secret Rings voor Wii. Andere zoals Sonic Unleashed en Sonic and The Black Knight waren games die eigenlijk beter nooit gemaakt waren.
Sinds 2010 lijkt het echter weer de goede kant op te gaan met Sonic, vooral dan omdat SEGA eindelijk lijkt te begrijpen wat zijn fans echt willen. De revival of comeback werd ingezet met Sonic The Hedgehog 4 – Episode 1. Dit is een sequel op de trilogie die verscheen in het begin van de Sonic-saga. De gameplay en algemene stijl van het spel is dan ook zeer gelijkend op de oudere titels. De kritieken waren bijgevolg overwegend positief. Nog in 2010 verscheen Sonic Colors voor Wii. Dit spel zou meer dan twee miljoen stuks verkopen en het zou vrij hoge scores krijgen in reviews. In 2011 krijgen we een game die de oude en de nieuwe Sonic voor het eerst zal samenbrengen. Sonic Generations is een spel dat ook de twintigste verjaardag viert van de egel en de 2D-Sonic samenbrengt met zijn 3D-tegenhanger. Het spel zal ook de twee verschillende gameplays combineren. Veel gamers hebben een goed oog in deze titel, al is geldt het cliché dat fans van Sonic altijd enthousiast zijn voor het spel op de markt verschijnt (klik).
Sinds zijn overstap naar andere consoles hebben we Sonic ook al zien verschijnen in veel games waarin hij niet de hoofdrol speelt. Dit zijn meestal sport- of partygames waarin Mario de protagonist is. Zo zijn we hem al een paar keer tegengekomen op de Olympische Spelen en heeft hij ook een verschijning gemaakt in Super Smash Bros. Brawl. Over die games gaan we het echter niet hebben, want Sonic speelt hierin meestal maar een kleine rol.
