Life is Strange: Episode 1
De tijd terugdraaien in Life is Strange
[Gespeeld op PS4]
Als we spreken over episodische games, dan komt Telltale Games vrij snel aan bod. De ontwikkelaar maakt al jaren games in dit genre, maar pas toen het eerste seizoen van The Walking Dead een succes bleek te zijn, kwam men op de radar te staan van zowat elke gamer. Datzelfde succes heeft ervoor gezorgd dat ze anno 2015 zowat een monopolie van het genre bezitten met een heleboel verschillende IPs. Daar is an sich niets verkeerd mee, maar soms is het wel eens leuk om eens iets anders voorgeschoteld te krijgen. Life is Strange, het episodische drama van Dontnod Entertainment (Remember Me), is een goed voorbeeld. Mysterieus, intrigerend en nostalgisch.
In Life is Strange speel je als Max Caulfield, een studente fotografie die na vijf jaar afwezigheid terugkeert naar haar geboortestad, Arcadia Bay in Oregon. Gezien de game zich grotendeels afspeelt in een school met de typerende kliekjes en botsende karakters, gaat deze terugkeer gepaard met heel wat drama - iets wat elk van ons zich wel zal herinneren uit zijn of haar verleden. Toch kent het verhaal van Max één groot verschil: ze kan de tijd op eender welk moment terugspoelen. Een realisatie die ervoor zorgt dat ze fouten kan rechtzetten en levens kan redden.
Het leuke aan de rewind-functie is dat iedereen tijdens zijn tienerjaren al wel eens fantaseerde over de mogelijkheid om de tijd te kunnen terugdraaien. Een grap uithalen. Een ongeluk voorkomen. Een ander antwoord geven op een vraag. Het zijn zo'n dingen die ook zullen voorkomen in Life is Strange en het past dan ook in het nostalgisch sfeertje dat de game tracht te brengen. Ongeacht hoe oud je ook bent, hier voel je je terug 18 jaar. Dat komt niet enkel door de setting, maar ook door de overtuigende dialogen, de typerende high-school personages en de daarbijhorende tienerproblemen.
Deze eerste episode dient vooral als introductie. Dat betekent dat je meer vragen dan antwoorden zullen krijgen. Er zullen ook enkele belangrijke keuzes worden gemaakt, maar dankzij de rewind-functie kan je elk antwoord bekijken vooraleer je een definitieve beslissing maakt. Dat zorgt er misschien voor dat beslissingen minder belangrijk aanvoelen, maar het is niet zo dat je zeer makkelijk problemen kan ontwijken. Je kan wel de directe reactie van een personage op elke keuze bekijken, maar de consequenties op langere termijn weet je niet waardoor je dus nog steeds belangrijke beslissingen zal moeten maken.
De premisse van Life is Strange doet ons ergens een beetje denken aan Donnie Darko, een cultfilm die we trouwens maar al te graag aanraden mocht je hem nog niet gezien hebben. De vergelijking zit hem vooral in het bereik der emoties van het verhaal en de interactie met alle verschillende personages. Het brengt ook een volwassen thema en doet de speler nadenken over bepaalde zaken. Er zitten her en der wel wat knullige conversaties in verwerkt, maar in het algemeen is het narratieve niveau erg goed. Alles wordt ook overtuigend gebracht. Het is enkel jammer dat de lip-syncing van een ondermaats niveau lijkt te zijn. We krijgen nooit echt het gevoel dat de mond van elk personage overeenkomt met wat ze zeggen. Misschien dat dit later nog verbeterd wordt, maar momenteel is het een klein hekelpunt.
Interactie is een grote plus. Veel van de voorwerpen, personages en zijn interactief voor de speler. Allemaal optioneel uiteraard, maar voor spelers die van exploratie houden zijn er echt veel kleine details die echt mooi uitgewerkt zijn. Ze zijn ook allemaal voorzien van commentaar door onze protagoniste. Er is dus wel veel optioneel verhaal voor wie dat wilt. Ook praten met andere studenten is volledig optioneel, maar je leert wel heel wat nieuwe zaken die opnieuw de nodige consequenties zullen hebben. Een deel van deze personages zul je niet volledig kunnen ondervragen zonder gebruik te maken van de rewind-functie, maar dat is nooit echt moeilijk. Meestal geef je gewoon het foutieve antwoord wat ervoor zorgt dat de persoon waar tegen je praat het correcte antwoord geeft. Dan spoel je de tijd gewoon terug en gebruik je dat antwoord zelf.
Audiovisueel is Life is Strange vrij speciaal. Het maakt slim gebruik van muziek om de speler een bepaald gevoel te geven. Wanneer je de klas voor de eerste maal verlaat, steekt Max haar oortjes in en begint "To All of You" van Syd Matters te spelen. Het is de perfecte introductie voor een spel als dit. Terwijl de muziek speelt, exploreer je op je gemak de schoolhal en zie je allemaal diverse studenen rondlopen. Het is op dat moment dat alles mooi op elkaar valt en de ontwikkelaar de perfecte situatie creeërt. Visueel is de game niet high-tech, maar dat wordt goed verborgen door de mooie tekenstijl die men heeft gebruikt. Een toepasselijke combinatie van geluid en beeld.
