Yakuza 6: The Song of Life

Yakuza 6: The Song of Life

[Gespeeld op PlayStation 4]

Grootse gevechten, bizarre minigames en belachelijke zijmissies; Kazuma Kiryu heeft nogal wat meegemaakt in de straten van Kamurocho. Al tien jaar lang worden we meegenomen en meegezogen in het verhaal van de doorgewinterde yakuza, maar met Yakuza 6: The Song of Life zijn we eindelijk beland bij het slotakkoord. Het verhaal van Kiryu komt waardig ten einde, maar is niet zo’n spektakelstuk als voorgaande delen uit de serie.

Yakuza 6: The Song of Life richt zich volledig op Kiryu. De game pakt de draad op na Yakuza 5 en schiet vrijwel meteen vier jaar de toekomst in. Kiryu doet nog altijd zijn best om niet betrokken te raken met de onderwereld van Japan, maar zijn oude leven blijft hem ook nu weer achtervolgen. De krachtpatser is pas uit de gevangenis als hij alweer in een nieuw verhaal vol intrige en verraad wordt gestort wanneer zijn surrogaatdochter Haruka vermist wordt. Daar komt nog eens bovenop dat Kamurocho zich midden in een oorlog bevindt tussen de Tojo Clan en de Chinese Maffia.  De stront is weer volop aan de knikker.

Hoewel de game een afsluitend hoofdstuk is voor Kiryu, is het verhaal voor Yakuza-nieuwelingen goed te volgen. Er zijn geen andere personages die je onder de knoppen krijgt en veel bekende personages uit vorige delen komen niet of nauwelijks in het verhaal voor. Dat is aan de ene kant handig voor de leken, maar enigszins teleurstellend voor veteranen. Veel van deze personages hebben een dermate belangrijke rol gespeeld in het leven van Kiryu dat het vreemd voelt om ze in dit afsluitende hoofdstuk niet tegen te komen.

Wel wordt er een hele nieuwe reeks aan personages geïntroduceerd. Vooral de Yakuza-familie die je tegenkomt in het havenstadje Onomichi zit vol bonte, doch aandoenlijke, figuren – met name het hoofd van de familie, Hirose, wordt fantastisch neergezet door Takeshi Kitano (een icoon van de Japanse Yakuza-films). De groep vaderloze gangsters staat symbool voor een belangrijk terugkerend thema binnen de game: familie.

Een thema dat niet alleen terug te vinden is in de relatie tussen Kiryu en Haruka en de vaderrol van Hirose, maar ook in verschillende zijmissies terug te zien is. Meermaals bemoei je je met conflicten tussen ouders en kinderen en probeert de game je het probleem van beide kanten te laten zien. Het is af en toe wat afgezaagd, maar weet toch op een mooie manier het belang van familie, in welke vorm dan ook, over te brengen. Het zorgt er echter wel voor dat het verhaal niet zo vol met hoogtepunten zit als in sommige vorige delen. Relaties worden rustig opgebouwd en het verhaal kabbelt in het midden een beetje voort, maar weet met intrige en sterke dialogen toch je interesse vast te houden.  

Het is echter niet allemaal sentimenteel gedoe, de game zit weer vol met bizarre zijmissies – al zijn het er wel minder dan in bijvoorbeeld Yakuza 0. Zo kun je bijvoorbeeld aan de slag als mascotte van het dorpje Onomichi – de welbekende Ono Michio met zijn sinaasappelhoofd en matrozenkleding. Andere noemenswaardige missies hebben veelal te maken met Kiryu’s onkunde en onwelwillendheid ten opzichte van moderne technologie. Zo krijg je te maken met kwaadaardige A.I., drones en YouTubers – genoeg ingrediënten voor hilariteit.

Naast de zijmissies heb je ook nog een reeks activiteiten die Kiryu kan uitoefenen in zowel Kamurocho als Onomichi. Help een uitbater van een kattencafé met het vinden van nieuwe katten, ga op vissenjacht in een on-rails shooter en manage jouw eigen honkbalteam. Hoewel de hoeveelheid activiteiten minder is dan in de vorige delen, is het merendeel goed uitgewerkt en behoorlijk uitgebreid.

Helaas is de meest uitgebreide activiteit ook gelijk de matigste. In de Clan Creator kun je je eigen clan met vechters uitbouwen om het zo op te nemen tegen criminele bendes, zowel on- als offline. Het geheel zou een tactisch steekspel moeten zijn, maar is in de praktijk een kwestie van geluk en grinden. De strategie is vrijwel elke keer hetzelfde: drop een paar soldaten op het speelveld en sterk deze aan met leiders met speciale vaardigheden. Hoe hoger het level van je leiders, hoe meer schade ze doen en dat is belangrijk want zodra ze op het speelveld staan is het hopen dat ze de juiste vijand aanvallen. Het totale tactische idee achter de modus vliegt de deur uit en de chaos treedt in; de controle ontbreekt.

Gelukkig hoef je niet de hele game mensen voor je te laten vechten, maar kun je ook zelf je vuisten laten spreken. Naast de gevechten met de vele Yakuza, word je op straat ook weer regelmatig geconfronteerd met mensen die met jou willen knokken. Dit gaat met het welbekende vechtsysteem uit de serie, maar is flink afgeslankt ten opzichte van bijvoorbeeld Yakuza 0. Kiryu heeft nog maar één vechtstijl en die kun je slechts mondjesmaat uitbreiden met nieuwe moves, waardoor de sleur na een tijd langzamerhand in de gevechten komt.

Wel fijn is dat dankzij de nieuwe engine gevechten een stuk dynamischer zijn. In Yakuza 6 is de wereld eindelijk een samenhangend geheel. Je loopt winkels binnen zonder laadtijd en je kunt daadwerkelijk rondlopen in de verschillende restaurantjes die Kamurocho en Onomichi huizen. Waar je in vorige Yakuza-games vaak gangsters op straat probeerde te ontwijken omdat je hierdoor moest wachten tot deze geïntroduceerd waren en je het gevecht kon beginnen, starten de gevechten in Yakuza 6 vloeiend en kun je meteen beginnen met klappen uitdelen. Daarnaast is de wereld nu meer dan ooit onderdeel van het gevecht. Je kunt nog steeds allerlei voorwerpen oppakken om hiermee je tegenstanders te lijf te gaan, maar je kunt nu ook je opponenten door ruiten gooien en vervolgens het gevecht in de winkel verderzetten – met rondvliegende supermarktproducten als gevolg.

De wereld is niet alleen dynamischer als gevolg van de nieuwe engine, ook een stuk mooier. Vooral de belichting ziet er velen malen beter uit dan in vorige Yakuza-games en de details springen nog meer naar voren. Ook zijn alle tekstballonnetjes eindelijk uit de game verdwenen, zelfs alle zijmissies zijn in Yakuza 6 voorzien van het gesproken woord. Eindelijk.