Hitman: The Complete First Season

Hitman: The Complete First Season

([gespeeld op PlayStation 4]

De episodische release van Hitman werd aanvankelijk niet door iedereen met evenveel gejuich onthaald. Naarmate meer en meer packs verschenen is het echter vrij snel duidelijk geworden dat successen met episodische content niet alleen voor Telltale Games weggelegd zijn, maar dat ook IO Interactive er een geslaagd businessmodel in ontdekt heeft. Net als Telltale wordt toch ook niet nagelaten om de non-believers mee in het bad te proberen trekken door de release van een boxed versie van het hele (eerste) seizoen.

De sleutel tot het succes van dit experiment ligt wellicht in het feit dat de verschillende episodes niet gewoon als aparte levels aanvoelen, maar elk op zich een sandbox aanreiken met talloze mogelijkheden. Hoewel het eerste seizoen toch maar uit acht missies bestaat (zes als je de twee traininglevels niet meetelt) voelt elke omgeving groots, goed uitgewerkt en quasi oneindig herspeelbaar aan. Ook aan variatie is gedacht, met missies in diverse settings en culturen. Een sterrenhotel in Bangkok, een modeshow in Parijs, een trainingskamp voor tuig in de VS: al deze omgevingen zijn van de partij en voelen telkens heel anders en fris aan.

De vergelijking met Hitman: Blood Money is al vaak gemaakt, maar doet volgens ons afbreuk aan de grandeur en de mate van detail waarmee elk van de nieuwe levels zijn uitgewerkt. Een evident minpunt - dat zeker met deze boxed versie tot uiting komt - is het feit dat het verhaal dat de verschillende missies aan elkaar moet breien filterdun is en weinig aan de game toevoegt. 

Qua gameplay zit het gelukkig wel helemaal goed, met een vlotte besturing en een uitgebreide trainingmodus en in-game hulp. Gelukkig kies je zelf het niveau van ondersteuning dat je wil gebruiken op je scherm en via tips die tijdens het spelen kenbaar worden gemaakt. Een systeem van Opportunities geeft je aan wanneer je bijvoorbeeld een conversatie van enkele NPC's opvangt die je kunt gebruiken om een speciale invalshoek voor je moord te ontdekken, stap voor stap aangereikt via waypointers. De Instinct-knop staat je dan weer toe om door muren te kijken en vanaf overal in het level de locatie van je slachtoffers te spotten.

Het zal evenwel niet verbazen dat, eens je de controls en mechanismen van het spel onder de knie hebt, het afzetten van alle hulpmiddeltjes tot de meest bevredigende en tegelijk meest uitdagende spelervaring leidt. Weinig kan tippen aan het geduldig bestuderen van de omgeving en het onopvallend opgaan in het decor om dan genadeloos toe te slaan op een manier die je slachtoffer met geen mogelijkheid heeft zien aankomen. Elke missie biedt daarvoor talloze mogelijkheden die gaan van de klassieke wurgkoord tot allerlei absurde en groteske vermommingen die je dicht genoeg bij je doel brengen om soms onschuldig ogende attributen aan te wenden als hypereffectieve moordwapens. Een oud zeer dat sommige personages wel heel snel je verdachte gedrag vergeten steekt soms eens de kop op, maar doorgaans kom je er niet zomaar mee weg als je ergens een duidelijke steek laat vallen.

Daarmee steken we overigens een grote pluim op de hoed van IO, want het is het geweldige leveldesign met talloze afgeschermde kamers, donkere hoekjes en binnenwegen dat de grote ster van het spel is. De herspeelbaarheid is daardoor enorm, en wordt verder versterkt doordat je ervoor kunt kiezen om levels met een andere uitrusting of een alternatieve vermomming aan te vangen, of zelfs vanaf een ander startpunt aan je moordpartij te beginnen. Deze goodies worden vrijgespeeld door het vervullen van nevenobjectieven die je met tientallen terugvindt in elk level. Verder zijn er nog de Contracts-modus, waarin spelers zelf levels kunnen opzetten met alternatieve slachtoffers en vereisten die vervuld moeten zijn om te winnen, en de Elusive Targets modus waarin je missies voorgeschoteld krijgt die elk maar 48 uur beschikbaar zijn en waar je slechts één kans hebt om ze met succes te beëindigen.