Guitar Hero Live

Guitar Hero Live

[gespeeld op Xbox One] 

Er is een tijd geweest dat Guitar Hero dé heersende franchise was binnen het muziekgenre. Vooraleer de concurrentie begon met het toevoegen van drums, keyboards en andere toeters en bellen speelde Guitar Hero de verzamelde oppositie gemakkelijk op een hoopje. Het sprookje is vrij snel bergaf beginnen gaan nadat bleek dat Rock Band het hele bandgegeven een pak beter onder de knie had en dat Activision toch absoluut wou volgen en ook op de plastieken instrumentenmarkt zijn graantje wou meepikken. Nu, ongeveer vijf jaar later, lijkt men zich herinnerd te hebben dat je geen 4 verschillende instrumenten nodig hebt om een goeie game te maken en toen was er Guitar Hero Live.

Om maar met de deur in huis te vallen: we zijn weg van de nieuwe gitaar-layout met 6 knoppen die geschikt zijn in 2 rijen van drie. De nieuwe setup is niet noodzakelijk per definitie beter dan de oude, maar de nieuwe dynamiek en vingercombinaties blazen het plastieken gitaargenre het broodnodige nieuwe leven in waar men naar op zoek was. De spelervaring benadert misschien iets beter de vingerzetting van echte akkoorden, terwijl de moeilijkheidscurve ongeveer hetzelfde pad volgt als weleer. Guitar Hero Live is daarmee vrij toegankelijk voor beginners (al laten de mogelijkheden in termen van het inoefenen wel te wensen over, daarover straks meer) en slaagt erin om voor gevorderden een behoorlijk steile weg naar de top te timmeren en de flexibiliteit van je vingers tot het uiterste te testen.

De terugkeer naar de roots betekent dus dat je in Guitar Hero Live niet met een drumstel of basgitaar aan de slag kunt. Dat betekent echter niet dat je gedoemd bent om de game helemaal alleen te spelen. Er is een drop in/out lokale multiplayer voorzien voor een tweede gitarist en je kunt ook een microfoon inpluggen om mee te brullen om het party-effect te versterken. Let wel dat dat laatste zeker niet de focus is van deze game: met z'n tweetjes exact dezelfde noten aframmelen en iemand laten meezingen zonder dat die echt bijdraagt aan de gameplay (het maakt niet uit of je kattenvals zingt of perfect in de toon) is minder geschikt om feestjes mee op te leuken.

Guitar Hero Live telt twee spelmodi. De Live modus telt een dikke 40 nummers, die elk voor een groot publiek ingespeeld zijn door een fictieve band waar jij door de ogen van de gitarist kijkt. De live performances waar je in gedropt wordt zijn compleet over-the-top, waarbij zowel de interactie met het publiek als met je bandleden enigszins uitvergroot en overdreven is weergegeven. Gegeven het feit dat je ogen wellicht in grote mate gefocust zijn op de noten die over je scherm rollen is dat niet eens zo gek. Er zijn dus twee videos per song. Afhankelijk van hoe goed je speelt zult je merken dat je door het publiek aangemoedigd en toegejuicht wordt. Ook de collega's in je band kunnen je op het ene moment kushandjes en verliefde blikken toewerpen, terwijl ze in een oogwenk kunnen veranderen in boze furies wanneer je enkele akkoorden begint te missen.

FreeStyleGames, de studio die van de DJ Hero-games een succes maakte, heeft voor elk van de tien fictieve bands ook achtergrondinfo en promomateriaal voorzien, wat het geheel netjes inkleedt. Op zich zorgt het hele live-gedoe voor een meer immersieve beleving dan de meer statische camerahoeken uit de vorige games, maar toch zijn er ook wat aanmerkingen te geven aan de opbouw van de modus. Door het feit dat de tracklist in de Live modus beperkt is tot zo'n 40 nummers die verdeeld zijn over 10 bands in optredens van 3 tot 4 opeenvolgende nummers is deze modus heel snel uitgespeeld, met een heel beperkt gevoel van progressie.

De oudere generatie games bouwde duidelijk op naar een climax in het achtergrondverhaal én in de moeilijkheid van de nummers, terwijl Live ons daar wat op onze honger laat zitten. Door bijvoorbeeld te kiezen voor één band die je vanaf café-optredens zou kunnen laten evolueren tot mega-festivals had men de opbouw van de Live modus minder modulair kunnen doen aanvoelen.

De TV modus is een heel ander verhaal. Deze online modus bestaat uit twee kanalen waar muziekvideos gestreamed worden, zeg maar een MTV 2.0. Wanneer je een kanaal opent, beland je meteen in een song die je kunt beginnen meespelen. Je prestaties worden afgezet tegen die van 9 andere spelers die op een vergelijkbaar niveau spelen als het jouwe. De programmatie van de kanalen is op thema's gebaseerd, waarbij rockprogramma's afwisseld worden met onder andere pop-uurtjes en punkshows. Dat is op zich een interessant concept, maar als je in de stemming bent om metal te spelen kun je natuurlijk even op je honger blijven zitten.

Als dat gebeurt, kun je de streams verlaten en zelf à la carte nummers kiezen uit de meer dan 200 songs en clips die de TV modus rijk is. Met zo'n uitgebreide bibliotheek overstijgt Guitar Hero Live veruit de geplogenheden van het genre, met een ongekende variatie en kwantiteit. FreeStyleGames kondigde al aan dat de catalogus regelmatig zal aangevuld worden met nieuwe songs, waardoor de mogelijkheden alleen nog maar zullen toenemen.

Maar... we spreken hier nog steeds over de gamesindustrie in het jaar 2015, dus sprookjes bestaan nu eenmaal niet - ook niet voor Guitar Hero Live. Terwijl je de TV modus speelt verdien je zogenaamde Play tokens. Deze kun je gebruiken om songs te kiezen die je wil spelen. In het begin van de game is men vrij gul met het uitdelen van deze tokens, maar al snel werden we geconfronteerd met een lege in-game portefeuille. 

Om je favoriete songs te kunnen blijven spelen, word je dus voor de keuze gezet om harde euro's te spenderen om meer Play tokens te kopen, óf om de streams te gaan 'grinden' totdat je daar genoeg Coins hebt verzameld om bijkomende Play tokens aan te schaffen. Dezelfde Coins worden echter ook gebruikt om zowel cosmetische nieuwtjes als gitaarupgrades (zoals een hogere maximale multiplier) te kopen. De onderliggende economie van de TV modus is dus op zo'n manier opgebouwd dat je volop in de richting van bijkomende investeringen geduwd wordt om de nummers te kunnen blijven spelen die je wil spelen en om extra nevencontent vrij te spelen.

Elke aankoop resulteert trouwens maar in tijdelijk plezier, want er is geen mogelijkheid om de hele songbibliotheek permanent beschikbaar te hebben. Voor wie geen uitgesproken smaak heeft, is dat bovendien extra zuur, want er is geen oefenmodus voorzien - tenzij je er een Play token aan wil spenderen. Wanneer je niet zinnens bent om heel veel uren te investeren in Guitar Hero Live is het hele freemium-gedoe wellicht niet zo van tel. Als je net geniet van het blijven opnieuw spelen van je favoriete songs om beter te worden moet je weten dat je meer zal moeten uitgeven dan wat je in de winkel voor de game en gitaar betaalt om je te blijven amuseren.