Karmaflow: The Rock Opera Videogame

Een valse noot in Karmaflow: The Rock Opera Videogame

Met games als Guitar Hero: Live en Rock Band 4 in het verschiet lijken de muziekgames een heuse comeback te maken. De Nederlandse ontwikkelaar Basecamp Games wou alvast niet op deze trend achterop hinken en kondigt met trompetgeschal en tromgeroffel hun nieuwe game Karmaflow: The Rock Opera Videogame aan.

We kunnen Karmaflow bestempelen als een indie van het puzzle platformer genre. Waar de game zich echter onderscheidt, is dat het verhaal volledig in de vorm van een rock opera wordt verteld. Anders dan bij andere games wordt elk dialoog dus gezongen. Onder andere Cradle of Filth, Epica en Dragonforce leenden hiervoor hun stem uit aan Karmaflow. Bij onze eerste aanraking met Karmaflow kregen we meteen hevige Journey-vibes. We kregen namelijk een excentriek wezentje onder de knoppen en werden in een mooi sneeuwgebied gedropt zonder enige aanwijzing waar we heen moesten. Een korte (uiteraard gezongen) tutorial later leerden we hoe we ‘bolletjes’ karma kunnen verzamelen en ze terug kunnen ‘injecteren’ op andere plaatsen.

De eerste uitdaging waar we voor stonden was een brug die geactiveerd moest worden. Dit konden we verwezenlijken door karma uit een plant te halen met een druk op de rechter muisknop en die karma vervolgens in een andere plant te injecteren met een druk op de linker muisknop. Die planten fungeren dan als switches die de brug uiteindelijk activeren. Helaas waren de verdere puzzels niet veel meer dan dat. Neem dus de term ‘puzzels’ met een grof korreltje zout, want in principe beperkt het zich hoofdzakelijk tot het zoeken van switches.

Bij aanvang van de game heb je enkel de vaardigheid om karma op te nemen en te injecteren, maar naarmate de game vordert speel je andere krachten vrij waaronder de mogelijkheid om hoger gelegen plaatsen te bereiken en karma en bijbehorende switches door muren heen op te sporen, te vergelijken met Assassin’s Creeds Eagle Vision. Al snel raakten we voor de eerste keer gefrustreerd door Karmaflow (een bug waardoor we de game simpelweg niet konden starten even buiten beschouwing gelaten), maar deze keer eerder door erg zwak level design. We kwamen namelijk in een omgeving terecht die niet alleen mistig, maar ook nog eens pikdonker was. In plaats van ons gestructureerd een weg te banen door de omgeving, was het bijna een kwestie van trial-and-error om te springen en hopen dat je op een platform eindigt. Alsof het nog niet erg genoeg was, viel je met een verkeerde beweging immers de eeuwige diepte in.

In Karmaflow staat de Karmakeeper centraal. Hij reist door verschillende werelden (5 werelden in Act I en Act 2 gecombineerd) en staat Guardians te hulp. De ontwikkelaars claimden ook dat het verhaal en de muziek zich zouden aanpassen naargelang de keuzes die je als speler maakt, maar in feite merkten we hier amper iets van. Toegegeven, aan het einde van een wereld kan je kiezen uit twee keuzes om te bepalen wat er met de wereld en zijn inwoners gebeurt, maar dan krijg je gewoon een ander stuk van de opera te zien. Karmaflow: The Rock Opera Videogame werd opgesplitst in ‘Act I’ en ‘Act II’. Beide delen zijn relatief kort, maar doordat je tot frustratie toe constant switches loopt te zoeken was het pas 8 uur en enkele rage quits later dat de aftiteling over ons scherm rolde.

We hebben het al meer dan eens vermeld, maar het stoorde ons dan ook echt: bugs. Karmaflow wordt geplaagd door een hardnekkige epidemie bugs, gaande van vastzitten in de omgeving tot fatale (en onvergeeflijke) game-breaking bugs. Vaak is het door de slecht geplaatste save points ook niet mogelijk om de game op een eerder punt opnieuw in te laden, waardoor bugs je kunnen dwingen om de game terug volledig van het begin te spelen (tip: neem even contact op met de helpdesk van Karmaflow en ze zullen je een savebestand mailen). Door die immense hoeveelheid bugs voelt de game enorm fragiel aan, alsof je hem met een verkeerde muisklik helemaal naar de knoppen kunt helpen.