Wolfenstein: The Old Blood

Wolfenstein: The Old Blood

[Gespeeld op PS4]

Wolfenstein: The New Order was voor velen een verademing en de game wist relatief goed te scoren. Ook gamers waren over het algemeen zeer tevreden met wat de game bracht. Ontwikkelaar MachineGames komt nu met een standalone uitbreiding / prequel, genaamd Wolfenstein: The Old Blood. Tijd om weer Nazi goreng te maken. 

Wolfenstein: The Old Blood kan gespeeld worden zonder Wolfenstein: The New Order en is tevens een prequel op die game, waardoor enige voorkennis al meteen geminimaliseerd wordt. We bevinden ons in het jaar 1946 en de Nazi's staan op het randje om de oorlog te winnen. Tijd dus om, als B.J. Blazkowicz, naar Bavaria te reizen voor een twee-delig avontuur. Het eerste deel, genaamd Rudi Jäger and the Den of Wolves, brengt het verhaal van een maniakale gevangenisdirecteur, terwijl we zelf moeten binnendringen in Castle Wolfenstein. Ons doel is namelijk om de locatie te achterhalen van generaal Deathsheads (de deksele vlegel uit The New Order, nvdr) schuilplaats. Uiteraard laat Rudi dit niet ongemoeid en mogen we voldoende lood stockeren in vijandelijk vlees.

Uiteindelijk komen we in Wolfsburg terecht waar we het bovennatuurlijke element van de Wolfenstein-franchise nog eens mogen ervaren, met vlammende zombies als resultaat (zoals te zien was in de trailers). Aan ons dus om deze hutsepot op te lossen en de coördinaten te achterhalen, zodat we in Wolfenstein: The New Order de aanval kunnen inzetten op generaal Deathshead. Het verhaal wist ons van begin tot einde wel te bekoren en was een mooie uitbreiding voor wat Wolfenstein: The New Order reeds wist te presenteren. In totaal hadden we zowat 4 à 5 uur nodig om alles af te werken (op een normale moeilijkheidsgraad). Sowieso liggen er nog 2 graden boven, dus wie meer uitdaging wil, kan daarop beginnen vloeken.

Met Wolfenstein: The Old Blood krijgen we natuurlijk een aantal nieuwe vijanden op ons bord, met de populaire zombie voorop. Hij is traag, maar eenmaal hij dicht genoeg geraakt, zal hij op je af stormen. Snel zijn en op je hoede zijn kunnen dus behoorlijk belangrijk zijn in een confrontatie met deze vijand. Ook de bepantserde Nazi is weer van de partij, al is hij iets minder mobiel dan in The New Order. Hij heeft immers nog een stroomkabel aan zijn pantser hangen, verbonden met een generator. Door deze aan te pakken kan je hem tegen de vlakte werken en makkelijker afmaken. De game is, door zijn opsplitsing in 2 duidelijke segmenten, ook qua speelstijl gevarieerd. In het eerste deel kan je vooral sluipend aan de slag, terwijl het tweede deel de kogels in het rond vliegen. Dankzij een nieuwe ijzeren pijp kan je ook eenvoudiger op afgebrokkelde muren klimmen of stevige deuren een kleine timmerbeurt geven. Die dekselse zwaarbepantserde Nazi's krijgen met deze ijzeren pijp ook de genadeslag.

Wolfenstein: The Old Blood heeft ook een aantal nieuwe perks die je kan vrijspelen door bepaalde doelen in het spel te behalen. Zo krijg je de mogelijkeid om jezelf 180 graden te draaien met een simpele knop. Om dit vrij te spelen, moet je een aantal Nazi's vanuit dekking doden. Op die manier krijg je een beloning door op bepaalde manieren het spel te spelen. Ook flashbacks naar Wolfenstein 3D zijn weer van de partij en moet je zoeken in de spelwereld en verzamelaars kunnen weer op zoek naar tal van verstopte objecten. Op audiovisueel vlak mag je hetzelfde verwachten als bij de originele titel, niet meer, maar ook zeker niet minder. De nieuwe omgevingen zijn tot in de details afgewerkt en het stemmenwerk is weer van een degelijk niveau.