Assassin's Creed Chronicles: China

Assassin's Creed Chronicles: China

[gespeeld op PS4]

Assassin's Creed in zijn geheel kent qua locaties veel diversiteit, het is misschien zelfs de grootste trekpleister voor velen. Toch wachten heel wat mensen stiekem al jaren op een game die zich afspeelt in het Midden-Oosten, in Japan of China. Die droom gaat eindelijk in vervulling, al is het misschien niet wat deze gamers gehoopt hadden. De eerste Assassin's Creed-game van 2015 speelt zich namelijk af in China, maar het is geen onderdeel van de hoofdreeks. Assassin's Creed Chronicles: China is een afzonderlijk avontuur in 2,5D, een side-scroller met een sterke focus op stealth.

Assassin's Creed Chronicles: China is onderdeel van een driedelige episode-reeks, elk met hun eigen locatie en personages. In deze eerste episode speel je als Shao Jun, een vrouwelijke assassin die aan het begin van de game gevangen wordt genomen - of dat wil ze haar belagers toch laten denken. De verhaalelementen in de game worden voorgesteld door tekeningen die een erg mooie stijl naar voren brengen. Dat is goed, want het verhaal zelve heeft een gebrek aan inspiratie. Ondertussen is dat misschien typerend voor de franchise, maar het blijft jammer dat de game niets origineel probeert te doen. Er zijn twaalf levels en je moet gewoon vijandelijke templars vermoorden. Meer dan dat is er niet echt.

Gelukkig zit de gameplay beter in elkaar dan het verhaal, al wilt dat niet zeggen dat er geen minpunten aanwezig zijn. Qua stealth is de game vergelijkbaar met het recente Assassin's Creed: Unity, het is de focus van de gameplay. Je wordt er zelfs extra voor beloond. In elke level heb je checkpoints die een score aan de speler geven, gebaseerd op stealth, assassinations en combat. De bedoeling is dat je zo weinig mogelijk wordt gezien, het liefst van al niet. De beste score haal je door ongezien een level uit te spelen, zonder ook maar iemand te vermoorden. Dat brengt een leuke uitdaging met zich mee, al wordt het wel snel repetitief. De game wordt nooit echt moeilijk en na een tijdje wordt het dus al snel routine, wat nogal snel verveling doet opwekken.

Er is ook voldoende variëteit aanwezig, maar dit wordt een beetje verpest door de simplistische gameplay. Je krijgt messen die je kan gooien, klappers om wachters tijdelijk uit te schakelen, pijltjes die geluid maken en je kan ook gewoon fluiten. Het probleem is dat de game te veel met de vinger wijst op wat je nu precies moet gebruiken. Je wordt vaak te veel geholpen. Het merendeel van de tijd hebben we zelfs geen nood aan deze tools omdat de wachters veel te makkelijk te ontwijken zijn. Ze hebben meestal een simpele en voorspelbare route die ze volgen en de meeste onder hen kan je ook gewoon vermijden door schuilplaatsen te gebruiken zoals een donkere steeg of de befaamde hooibergen.

Het combat-systeem is één van de grootste pijnpunten. We weten allemaal hoe simpel dat systeem in de hoofdgames is. Unity heeft getracht om alles ietwat meer diepgang te geven, maar het blijft al bij al een franchise die niet echt moeilijke gameplay heeft. In dat opzicht lijkt het wel alsof deze game moeilijker is dan alle hoofdgames bij elkaar, tenminste als je met een zwaard wilt vechten. De animaties zijn vrij vloeiend, maar er zit niet veel plezier achter. Je sterft ook heel snel. Soms is één enkele vijand al moeilijk genoeg. Eens je parry en dodge onder de knie hebt gaat het al wat beter, maar het is duidelijk dat je in deze game bijna verplicht bent om vechten zoveel mogelijk te vermijden. Gezien we zelf de voorkeur geven aan stealth, is dat an sich niet zo'n groot probleem.Tel daar nog eens het feit bij dat je een veel lagere score krijgt als je vijand in een gevecht verslaat en dan lijkt het alsof je nog beter meteen kan sterven en vanaf het laatste checkpoint opnieuw probeert.

Visueel zit de game goed in elkaar, waarschijnlijk het ene aspect van de game dat zonder fouten is. De tekenstijl doet ons denken aan een Oosters schilderij, waarbij men veel kleuren gebruikt en ook het design van de levels is meer dan prima. Gezien de game 2,5D is, kan je af en toe ook verticaal van laag switchen in de game, wat de speler wel het gevoel geeft dat hij echt een locatie doorkruist en niet gewoon een 2D-spelletje, zeker aangezien het ook allemaal erg responsief en duidelijk is. De muziek is van een gelijkaardig niveau, al is het stemmenwerk een beetje teleurstellend. Het wordt namelijk niet echt met veel overtuiging gebracht. Het is ook een tikkeltje vreemd dat de hoofdpersonages Engels praten, terwijl de wachters lustig in het Chinees liggen praten.