Ori and the Blind Forest

Digitale pracht in Ori and the Blind Forest

[gespeeld op Xbox One]

De openingsscène van Ori and the Blind Forest duurt geen tien minuten, maar is zo meeslepend en hartverscheurend dat ze je meteen bij de strot grijpt om je pas een achttal uren later los te laten. Ze biedt zonder al te veel poespas een emotionele basis voor het meesterlijke avontuur dat volgt. Met weinig of geen woorden word je weggeblazen door de interactie tussen twee ontzettend pure personages en begin je aan een geweldige trip die op geen enkel moment gaat vervelen. Dit is het nieuste metroidvania-pareltje dat je gewoon zelf moét gezien hebben. 

Het feit dat Ori je zo wegblaast is onlosmakelijk verbonden met het feit dat de game er geweldig goed uit ziet. Het visuele palet dat op je netvlies gebrand wordt doet wat denken aan de meest recente Rayman-games, maar doseert de verschillende blauw- en groentinten nog fijner, wat de graphics erg vloeiend en geraffineerd maakt. Om de betoverende sfeer zo ver mogelijk te laten dragen zijn dialogen vrijwel onbestaand en krijg je de verhaallijn met erg beperkte teugen op je scherm getoverd terwijl je in de spelwereld rondloopt.

We lieten 'metroidvania' al in de inleiding vallen omdat het nu eenmaal een ondertussen geijkte term is die de spelervaring van Ori perfect afdekt. De game wordt gedreven door platforming en een geleidelijke opbouw van abilities die ervoor zorgt dat steeds meer delen van de spelwereld toegankelijk worden. Ze zorgen er ook voor dat je geregeld op je stappen kunt terugkeren als je dat wil om items die eerst onbereikbaar lijken alsnog te veroveren. Dit concept is zeker niet nieuw, maar Ori zet het neer met een geweldig strakke audiovisuele beleving en met een leveldesign dat zichzelf voordurend opnieuw weet uit te vinden.

Elke nieuwe skill van Ori is trouwens ook functioneel, of het nu om een simpele double jump gaat of om de energiebliksems van Sein, de zwevende compagnon de route van Ori. De controls breiden zich continu verder uit, maar zijn erg intuïtief en weigeren nooit dienst - wat geen sinecure is in dit genre. Na het aanleren van een nieuwe beweging zorgt het leveldesign er overigens voor dat je voldoende oefening krijgt om vertrouwd te raken met het nut van je nieuw verworven skill. De game is opgebouwd zonder specifieke moeilijkheidsniveaus, maar is zowel geschikt voor gamers die gewoon willen genieten van het verhaal en voor de actie niet vies zijn van wat button-mashing als voor verfijnde routiniers die al springend en rollend elk inkomend projectiel willen ontlopen. Dat laatste wordt trouwens ook in de verf gezet door twee van de achievements, die je uitdagen om de game te voltooien zonder ook maar één keer te sterven of om de hele levelling tree ongemoeid te raken en het tot het einde te rooien zonder upgrades.  

De game maakt gebruik van twee metertjes: eentje die je levensbalk voorstelt en eentje die je energieconsumptie meet. De functie van de eerste spreekt voor zichzelf, de tweede gebruik je om speciale bewegingen uit te voeren. Eén van de ingenieuze ingevingen van de ontwikkelaars is om het quicksave-systeem, de zogenaamde Soul Link, ook te koppelen aan de energiebalk. Als je wat minder zelfvertrouwen hebt in je eigen kunnen kun je regelmatig eens tussentijds opslaan, maar het kost je wel het gebruik van de sterkere moves van Ori. Deze balans tussen het houden van voldoende energie voor potentieel sterke vijanden op je pad en het tijdig opslaan om de frustraties van de herhaling van een groot stuk van je afgelegde weg te vermijden is cruciaal voor de gameplay. Via elke Soul Link kun je overigens ook toegang krijgen tot de eerder vermelde levelling tree die je toelaat om de ervaringpunten die je onderweg verzamelt om te zetten in nieuwe skill upgrades.

Ori and the Blind Forest is een geweldig totaalpakket met verbluffende graphics, een knappe soundtrack, strak leveldesign en goed gebalanceerde gameplay. Qua minpunten moesten we al behoorlijk ver gaan zoeken: enkele passages in de game zijn erg lang uitgesponnen actievolle parcoursen waar elke misstap of foute sprong meteen fataal is en waar de Soul Link saves helemaal zijn uitgeschakeld. Dat zorgde een drietal keer voor een kwartiertje trial-and-error totdat we precies wisten welk pad het juiste was om het level te beëindigen. Een laatste kers op de taart die ontwikkelaar Moon Studios in onze ogen gemist heeft, is de optie om het spel terug op te pakken na de endgame om de allerlaatste collectibles te gaan zoeken. Deze kritiek doet echter niks af aan de algemene kwaliteit van de game, die we alleen maar kunnen aanraden