XCOM: Enemy Unknown

Tactische keuzes in XCOM: Enemey Unknown
 

Er zijn zo van die genres binnen gaming die niet bij iedereen even populair zijn. Meestal hebben ze een kleine groep trouwe volgelingen, maar zijn ze bij het grote publiek minder bekend. Turn-based strategy games mag je daar ongetwijfeld bijrekenen. Het genre kent enkele titels waarvan de namen klinken als een klok, maar toch is het vooral een onbekende factor bij heel wat gamers. Daar hopen ze bij 2K nu verandering in te brengen met XCOM: Enemy Unknown. Deze remake van een oude klassieker moet de deuren naar het grote publiek wagenwijd opengooien voor turn-based strategy games.

[Getest op PS3]

Het verhaal van XCOM: Enemy Unknown is bijzonder eenvoudig te noemen. Het dient dan ook maar als een soort achtergrond voor het spel. De aarde wordt aangevallen door aliens die het niet zo begrepen hebben op de mensheid. Er ontstaat dan ook immense paniek over de hele wereld. Gelukkig is daar nog het XCOM-project. Dat is een verzameling landen die geld investeren in het beschermen van de mensheid tegen de invasie van de aliens. In ruil willen ze natuurlijk wel dat ze zelf ook een redelijk normaal leven kunnen leiden. Daar kom jij pas echt in het beeld. Als de bevelhebber van XCOM moet jij alles in goede banen leiden om er voor te zorgen dat missies tot een goed einde worden gebracht, maar ook dat alles daar rond goed blijft draaien. In dat opzicht is XCOM: Enemy Unknown dan ook een mix van een management game en een turn-based strategy game.

De hoofdmoot draait echter wel om het tweede onderdeel. Tijdens confrontaties met aliens zal je een team van maximaal 6 leden onder je leiding krijgen. Jij maakt ondertussen alle beslissingen en zorgt er dus voor of ze goed en wel terug op de basis zullen geraken. Doe je het allemaal een beetje ondoordacht, dan mag je enkele slachtoffers verwachten en in dit spel betekent dood echt dood. Gelukkig kan je wel steeds je team terug aanvullen met nieuwe rekruten. Je zal dan ook misschien denken dat het allemaal niet uitmaakt wanneer er enkele leden van je team sterven. Niets is minder waar.

Al je teamleden hebben immers hun speciale vaardigheden, onderverdeeld in enkele grotere categorieën. Bij een rookie zal dat heel beperkt zijn. Hij kan een item gebruiken, schieten, in dekking gaan en overwatch gebruiken. Wanneer je een soldaat in overwatch zet, zal hij op vijanden schieten die zich in zijn gezichtsveld verplaatsen. Dit is een heel handige manier om enkele schoten te kunnen lossen tijdens de beurt van de vijand. Wanneer je soldaten aliens doden, zullen ze stijgen in rang, waarna het echte werk kan beginnen. Wanneer ze stijgen in rang kan je kiezen tussen 2 vaardigheden. Je moet dan 1 van die 2 kiezen en je keuze is, net als zoveel zaken in XCOM, definitief. Hoe langer je soldaten dus in leven blijven, hoe beter ze zullen zijn en hoe meer mogelijkheden je hebt op het slagveld.

Zo kan je snipers leren om te schieten op vijanden die voor hen eigenlijk nog niet zichtbaar zijn, maar wel voor zijn teamgenoten. Zo kan je ze lekker van op afstand laten werken, zonder gevaar voor eigen leven. Andere vaardigheden zijn dan weer speciale raketten of meer bewegingsvrijheid en ga zo maar door. Je zal er zelf voor moeten zorgen dat je een gevarieerd team opbouwt. In het begin kan je best overleven met een zwak team, maar hoe verder je komt in de game, hoe meer je zal gebruik maken van de verschillende vaardigheden. Een probleem dat we op dat vlak ondervonden, was dat we geen echt overzicht hadden tijdens het spelen. Wanneer we een bepaalde vaardigheid of een bepaald item nodig hadden, dan konden we niet snel op 1 scherm alles overlopen. Onze enige optie was het doorlopen van al onze manschappen, tot we vonden wat we nodig hadden.

Tijdens missies kom je voor verschillende uitdagingen te staan, die naarmate je vordert in het spel steeds moeilijker zullen worden. Meestal draaien ze rond het uitschakelen van alle aliens op de map. Soms moet je al eens wat burgers redden of een bepaalde alien vangen, maar vaak is het toch search & destroy. Wanneer je voor het eerst op een map wordt gedropt, zal je echter niet onmiddellijk in contact komen met aliens. Dat is niet abnormaal op zich, maar het is wel vreemd dat aliens geen enkele actie ondernemen tot je ze ontdekt op de map. Dan zullen ze zich snel verbergen, om de volgende beurt de aanval in te zetten. Dit zorgt er voor dat je steeds van cover naar cover moet liggen lopen, uit vrees dat je de aliens onderweg zal tegenkomen. Je kan ze ook nooit verrassen. Vanaf het moment dat ze in beeld komen, zullen ook zij jou opmerken en hun voorzorgen nemen.

Elke soldaat beschikt in elke beurt ook maar over 2 actiepunten. Een fout maken kan dan ook heel kostelijk zijn. Om te lopen gebruik je een actiepunt, tenzij je een grotere afstand wil afleggen, want dan gebruik je ze ineens allebei. Sta je dan op de verkeerde plek, dan is de kans groot dat die ene soldaat het wel kan schudden. Bepaalde vaardigheden of wapens maken ook gebruik van beide actiepunten. Het zorgt er voor dat je elke beurt stevig moet nadenken. Val je aan met de kans dat je een schot mist of speel je het toch op veilig. Om je kansen in te schatten word je gelukkig goed geholpen. Wanneer je een vijand in je vizier hebt, krijg je een percentage te zien dat aangeeft hoeveel kans je hebt op een succesvol schot. Vanaf dan is het aan jou om het risico in te schatten. Natuurlijk hangt er dan nog altijd een stukje geluk aan vast. Je kan bijvoorbeeld 90 procent kans hebben op een hit, maar dat wil niet zeggen dat je niet kan missen.

Om er voor te zorgen dat je zelf minder snel geraakt wordt, is het aangeraden om in cover te kruipen. Die is op een heel duidelijke manier visueel weergegeven. Je hebt niet, half of volledig beschut. Dat laatste wil niet zeggen dat je niet beschoten kan worden, maar de kans is ook een stuk kleiner. Je krijgt ook steeds mooi te zien langs welke kant je beschut bent, zodat je goed weet vanuit welke richting het gevaar zou kunnen komen.

Alles in acht genomen is het turn-based gedeelte van XCOM: Enemy Unknown een goede introductie tot het genre. Alles wordt in het begin goed uitgelegd en de eerste missies zijn voor iedereen speelbaar. Al snel wordt de uitdaging echter een stuk groter en zal je als speler met een boel factoren rekening moeten houden. Spelers die vanaf dan nog steeds als een kamikaze door het spel razen, die krijgen ongetwijfeld de rekening gepresenteerd. Het instapniveau is dus vrij laag, maar alleen spelers die tijdens het spelen flink bijleren, zullen het einde halen. Dat zal echter wel een tijdje vergen. Missies duren aanvankelijk een kwartiertje, maar dat zal steeds langer worden, tot je een klein uur bezig bent met het leegruimen van een volledige map. Verwacht je dus maar aan flink wat uren gameplay vooraleer je de wereld hebt gered van die buitenaardse invasie.

Wikken en wegen in XCOM: Enemy Unknown
 

Zoals we al eerder vermelden heeft XCOM: Enemy Unknown nog een tweede zijde. Wanneer je terugkomt van een missie zit je werk er immers niet op. Sterker nog, je zal een heel pak beslissingen moeten nemen die van cruciaal belang kunnen zijn in het verdere verloop van de game. Op je basis moet je enkel belangrijke zaken doen. Het eerste daarvan is research. Dat moet steeds gebeuren om vooruitgang te boeken op vlak van wapens en andere mogelijkheden. Verwaarloos je het onderzoeksteam, dan zal je al snel kansloos zijn op het slagveld. Wanneer je nieuwe wapens hebt ontwikkeld, kan je die laten maken door de engineers.

Die engineers kunnen ook uitbreidingen bouwen voor je basis, maar dat kost allemaal veel geld. Om geld te verdienen is het vooral aangewezen om satellieten de lucht in te sturen. Zo krijg je automatisch al meer geld binnen en maak je ook meer kans om missies te gaan doen in bepaalde delen van de wereld. Satellieten zullen immers ufo’s opsporen, waar jij dan fighters op kan afsturen, om ze neer te schieten. Lukt dat, dan kan je op missie vertrekken. Die fighters kosten echter ook geld en bij schade kan je ze een tijdje niet gebruiken.

Je hoort het al, je zal langs alle kanten moeten wikken en wegen. Je loopt ook niet over van het geld, maar je zal toch moeten uitbreiden, nieuwe equipment moeten kopen en ga zo maar door. Soms krijg je ook de mogelijkheid om een keuze te maken tussen 3 verschillende missies. Elke missie heeft zijn eigen moeilijkheidsgraad en een andere beloning. Het is dan aan jou om te kiezen wat jou op dat moment het beste past. Er komt echter nog iets extra bij kijken. Leden van de XCOM Council kunnen zich immers terugtrekken en hun geld meenemen. Dat doen ze wanneer je ze te vaak links laat liggen. Soms moet je dus beslissen of je een missie doet om een land in de raad te houden of ga je eerder voor die missie waar je snel dat broodnodige geld mee kan verdienen.

Uiteindelijk is het managen van je basis misschien wel moeilijker dan de eigenlijke missies. Je krijgt misschien wel meer tijd om over alles na te denken, maar verkeerde beslissingen kunnen echt nefaste gevolgen hebben later in het spel. Vooral de minder ervaren speler zal daar problemen mee hebben en het is misschien wel spijtig dat het spel voor hen op het einde onbedoeld een pak moeilijker is dan het eigenlijk hoort te zijn.

XCOM: Enemy Unknown bevat trouwens ook een multiplayer. Hierin neem je het op tegen 1 menselijke tegenstander met zijn eigen team. Teams kunnen samengesteld worden uit zowel menselijke als buitenaardse soldaten, de keuze is volledig aan jou. Elk lid van je team en zijn uitrusting vraagt een aantal punten. Het aantal punten dat je team mag bedragen kan dan voor de match worden vastgesteld. Zo kan je beslissen om te spelen met teams die bestaan uit het minimum of kan je alles wat XCOM te bieden heeft uit de kast halen. Zo kan je voor eens en voor altijd uitmaken wie nu de beste tacticus is onder je vrienden.

Audiovisueel is XCOM: Enemy Unknown zeker geen titel waar je van achterover valt. De maps tijdens de missies zijn echter wel mooi vormgegeven en het is handig dat ze ook niet vol nutteloos gedoe staan. Zo kan je beter het overzicht bewaren. Het kan alleen soms een beetje eentonig worden, wanneer je voor de zoveelste keer dezelfde ufo op de grond ziet liggen. Je kan trouwens ook je soldaten volledig naar wens aanpassen, zelfs hun namen kan je veranderen. De stemmen en andere geluiden waren over het algemeen zeer degelijk, alleen stellen we ons nog steeds vragen bij die Duitse dokter, die wel met een Duits accent Engels sprak, maar niet deftig Duits kon spreken.

Af en toe krijg je ook tussenfilmpjes te zien, waarin belangrijke momenten in het verhaal mooier worden weergegeven dan enkel maar een stuk tekst of een simpele voice-over. De enige problemen die we echt hadden, was dat het spel soms moeite had om te beslissen of de cursor nu op of in een gebouw moest staan, waardoor het heel snel begon te wisselen tussen de 2 en je soms je soldaat naar de verkeerde plaats stuurde. Eens je dat in de smiezen had, kon je wel redelijk eenvoudig rekening houden met het probleem. Ook waren er soms wat problemen met clipping en framedrops, maar niets onoverkomelijk.