WiiWare reviews - 24 december

Hydroventure  (Curve Studios – WiiWare – 1200 Nintendo punten)  [Goofus]

 

Hoewel we er niet omheen kunnen dat WiiWare af en toe geplaagd wordt door rotzooi, zijn er sinds de release van het platform in mei 2008 ook al enkele pareltjes op ons af gekomen die WiiWare op de kaart hebben gezet tussen al het geweld van PSN en XBLA, zoals World of Goo, de BIT.TRIP reeks en de LostWinds games. Nintendo deed veel moeite om deze nieuwe Hydroventure (die als ‘Fluidity’ door het leven gaat in Amerika) in datzelfde lijstje te positioneren. En dat blijkt helemaal terecht geweest te zijn, want Hydroventure is inderdaad de knaller die Ninty ons beloofd heeft.

Red de Aquaticus!

Hydroventure draait rond een magisch boek, de Aquaticus, dat geteisterd wordt door zwarte inktvlekken. De duivelse Influence, zo heten de inktvlekken, kunnen enkel uitgewist worden door druppels zuiver water. Jij controleert dat water door je wiimote horizontaal te houden en deze naar links of rechts te kantelen om het water doorheen de pagina’s van de Aquaticus te leiden. Net zoals in Loco Roco, een spel waar deze Hydroventure ons meteen aan deed terugdenken, controleer je niet het water zelf maar wel de omgeving. Door de Aquaticus schuin te houden, verspreidt het water zich doorheen alle openingen en gleuven, op zoek naar speciale regenboogkleurige druppels die inkt kunnen oplossen. Telkens wanneer je zo een druppel tegenkomt, gaat het boek er weer wat properder uitzien en word je terug naar de start van het hoofdstuk geleid om op zoek te gaan naar de andere druppels en geheimen die in het boek verstopt zitten.

De regenboog-druppels liggen echter niet zomaar voor het grijpen op je pad, je moet er serieus wat moeite voor doen en puzzels oplossen om ze allemaal te pakken te krijgen. Zo zal het water dat je doorheen de omgeving leidt onder andere schakelaars kunnen bedienen, vuren doven, vijandelijke inktdruppeltjes die rondlopen onschadelijk maken en zelfs objecten kunnen transporteren. Niet zelden zal je bijvoorbeeld vissen moeten redden door ze naar een bokaal te leiden of tandwieltjes moeten ophalen om een stukgeraakt radarmechanisme weer in werking te zetten.

De ster in dit hele verhaal is zonder twijfel het water dat jij rondleidt door de Aquaticus. De physics zitten ongelooflijk goed, een absolute pluim op de hoed van de developers daarvoor. In je zoektocht naar meer waterdruppels om je taken te vergemakkelijken zal je namelijk merken dat wanneer je over een ramp vliegt, er kleine deeltjes water zich van de grote massa afscheiden. Als je deze te lang laat liggen, zullen ze verdampen en ben je ze voor altijd kwijt. Andere valkuilen in de game zijn warme of droge objecten, zoals lava of woestijnzand, en als je water hiermee in aanraking komt, vervliegt het automatisch. Wanneer je hoeveelheid water té klein is geworden, word je teruggekatapulteerd naar het begin van de pagina waarop je je bevindt.

Urenlang puzzelplezier

Naast het kantelen van je wiimote om het water verder te laten bewegen, zijn er nog een aantal trucjes die je kan uithalen. Door even te schudden springt het water op en die feature kan je bijvoorbeeld gebruiken om te springen over afgronden of om rondhangende druppels of items in de lucht te vangen. Met de 1-knop op je wiimote kan je het water dat je controleert en soms verspreid is over het scherm door de physics en de zwaartekracht terug in een geconcentreerd bolletje proberen te verzamelen. Hiervan zal je handig gebruik maken om soms tricky parcoursen op een gecontroleerde manier door te spelen. Toch kan je niet onbeperkt van deze eigenschap gebruik maken, want als je het water te lang vasthoudt in een samengepakte bubbel, dan spat het uiteen naar alle kanten.

Naast de speciale druppels die de Influence kunnen doen oplossen, is de Aquaticus nog bezaaid met andere collectibles en geheimen die je gaandeweg ontdekt. Zo zijn er bijvoorbeeld puzzelstukken te vinden waarmee je extra levels, Playrooms genaamd, kan vrijspelen. Deze puzzelstukjes zijn een stuk moeilijker te vinden dan de druppels die je nodig hebt om het verhaal door te spelen, dus bereid je maar voor om heel wat uren te spenderen aan deze titel als je alle geheimen en content wil ontdekken. De Aquaticus telt vier hoofdstukken, die elk bestaan uit drie pagina’s met verschillende kamers en verborgen plekjes. Dankzij een handige overzichtsmap en bladwijzers die je toelaten om te teleporteren naar een andere pagina eens je ze bereikt hebt, geraak je nooit de weg kwijt.

Sprankelende omgevingen

Net zoals de andere toptitels op WiiWare is Hydroventure voorzien van een leuke presentatie met heel heldere kleuren en  leuke geluidseffecten. Zoals eerder aangehaald beweegt het water zich heel natuurlijk en zijn de verschillende aspecten van de game heel mooi vormgegeven.

Toch zijn er ook wat minpuntjes op te merken. De regenboog-druppels die je hebt verzameld door bepaalde opdrachten uit te voeren verschijnen opnieuw in transparante vorm wanneer je deze opdrachten, op weg naar een volgend item, opnieuw uitvoert. De transparante druppels zijn op zich nutteloos, maar wanneer je ze oppikt krijg je wel weer een ‘gefeliciteerd met het vinden van een druppel’-scherm te zien en wordt je getransporteerd naar het begin van het hoofdstuk waardoor je dus opnieuw moet beginnen. Een ander negatief kantje is eigen aan de camera, die gefocust lijkt te zijn op het zwaartepunt van het water dat je controleert. Dit werkt bijna altijd perfect, maar wanneer twee ongeveer dezelfde hoeveelheden water toevallig heel ver van elkaar verwijderd geraken kan de camerca dat niet meer aan en verlies je ze beiden uit het oog – totdat er eentje verdampt.

Het zou gemakkelijk zijn om de prijs van de game aan het lijstje minpunten toe te voegen. Met 1200 Nintendo Punten (ongeveer twaalf euro) is Hydroventure een van de duurdere games op WiiWare. Toch vinden we dit een faire prijs, gezien de kwaliteit en de hoeveelheid aan content die je krijgt. Dit spel neemt met gemak de maat van de meeste retailgames, waardoor het prijskaartje in een helemaal ander perspectief komt te staan.

Hydroventure is een absolute aanwinst voor het WiiWare-platform met uren spelplezier, verbluffende physics en een schitterende presentatie. Ondanks de enkele negatieve kantjes van het spel deinzen we er niet voor terug om de superlatieven boven te halen en zetten we deze game graag in het lijstje van WiiWare-klassiekers als World of Goo en BIT.TRIP RUNNER. Zelfs al ben je iemand die heel selectief is in wat je in huis haalt voor je Wii, dan is deze game er eentje die je zeker niet links zal willen laten liggen.

Mix Superstar  (Digital Leisure – WiiWare – 500 Nintendo punten)  [Goofus]

 

Op draagbare platformen zijn 'games' waarin je zelf muziek kan creëren al een tijdje bekend, en met Mix Superstar heeft WiiWare nu ook een platform waarop iedereen zijn creatieve muzikale lusten kan botvieren. Wat wij ervan vonden, dat lees je in onze review.

Boordevol samples

Wanneer je Mix Superstar de eerste keer opstart vallen de uitgebreide mogelijkheden meteen op. De applicatie – want je kan deze WiiWare-titel bezwaarlijk nog een ‘game’ noemen – bevat meer dan duizend verschillende samples over drie categorieën: Dance, Techno en Hip-Hop. Er zitten loops tussen die gespeeld zijn door drums, bass, synthesizer en ook stukjes opgenomen vocals en andere geluidseffecten. Zelf kan je ook je eigen samples inzingen of inspelen als je beschikt over Wii Speak of een Logitech USB microfoon – al deed onze Guitar Hero-microfoon voor Xbox 360 ook perfect dienst. Als DLC zijn er op dit moment nog drie bijkomende packs beschikbaar, namelijk het Chillout Loop Pack, het Latin Loop Pack en het House Loop Pack met ongeveer 400 extra samples per pack. Je kan de packs downloaden via een intern Nintendo Pay-To-Play menuutje voor respectievelijk 300, 200 en 400 Nintendo Punten.

De besturing van Mix Superstar is allesbehalve intuïtief te noemen, maar dankzij een goed uitgewerkte tutorial vind je al na enkele minuten je weg in alle menu’s. Met de wiimote kies je loops en sleep je ze naar je muziektrack. De eerste sample van een nieuwe creatie bepaalt de hoeveelheid beats per minuut (BPM) van je track. DJs weten dat deuntjes met een gelijk aantal BPM beter samen klinken dan andere, iets wat ook in de tutorial van Mix Superstar wordt uitgelegd. Het kopiëren, knippen en plakken van loops is kinderspel, net als het wijzigen van het volume of de balance. Er is ook de mogelijkheid voorzien om favorieten aan te duiden, zodat je de beats of effects die je graag gebruikt snel kan terugvinden.

Exporteerbaar naar pc

Een van de absolute troeven van Mix Superstar is dat alle loops (en dus ook alle tracks die je zelf maakt) vrijgesteld zijn van auteursrechten, en dat de applicatie je ook toelaat om eigen creaties op een heel eenvoudige manier te delen met vrienden – zowel op de Wii als daarbuiten. Je hebt immers de mogelijkheid om je nummer te uploaden naar mixsuperstar.com en daar met behulp van een code een .wav-file te downloaden naar je pc.

Op grafisch gebied is Mix Superstar vooral functioneel en er wordt van heel veel verschillende kleurtjes gebruik gemaakt om een duidelijk onderscheid te kunnen maken tussen de verschillende functies. Op auditief vlak moet je van een applicatie zoals deze bijzonder veeleisend zijn, vermits de muziek net datgene is waar alles rond draait. Gelukkig zitten zowel de basissamples als de DLC van Mix Superstar op dit vlak helemaal juist en zijn zelfs de ingezongen vocals van hoge kwaliteit.

Voor creatieve muziekliefhebbers biedt Mix Superstar een heel ruime waaier aan mogelijkheden om zich urenlang mee zoet te houden. De applicatie doet alles wat het moet doen op een bijzonder goede manier en is dankzij de handige exportfunctie absoluut een koopje aan 500 Nintendo Punten (1400 Nintendo Punten als je de DLC erbij wil). Of de Wii het meest geschikte  en meest praktische platform is om je eigen muziek te maken is natuurlijk een andere vraag.

Mario Party 2 (Nintendo – Virtual Console (Nintendo 64) – 1000 Nintendo Punten)  [Phazon]

 

De Mario Party-reeks telt intussen al elf titels op verscheidene platformen. De games kenden vooral in het Gamecube-tijdperk hun hoogtepunt met maar liefst vier verschillende spellen. Omdat tijdens feestdagen vrienden en familie elkaars gezelschap opzoeken, zal Nintendo gedacht hebben dat een dergelijke periode als nu de ideale gelegenheid is om samen een virtueel gezelschapsspel te spelen. Om die reden werd Mario Party 2 wellicht opnieuw uitgebracht voor Virtual Console. Weet deze game nog steeds te plezieren of is het concept intussen helemaal achterhaald?

Virtueel bordspel met een vleugje Mario-magie

De opzet van Mario Party is vrij simpel: je kan het spel als een soort van virtueel bordspel zien. Zoals we gewend zijn bij Mario-titels, wordt dit virtuele spelbord opgesmukt met allerlei power-ups en grappige gebeurtenissen. Als speler heb je de keuze uit een van de volgende zes personages: Mario, Luigi, Peach, Yoshi, Wario en Donkey Kong. Er zijn verschillende borden met ieder een eigen thema, zoals het Wilde Westen of het heelal. Je gaat, afhankelijk van het geworpen getal met de dobbelsteen,  een aantal vakjes vooruit op het bord. Bepaalde vakjes geven je extra munten, andere vakjes stelen dan weer wat munten of hebben andere verrassingen in petto.

Het doel is om op het einde van het spel zoveel mogelijk sterren te verzamelen. Deze worden constant op het bord geplaatst en het is dan de bedoeling dat je ze zo snel mogelijk te pakken krijgt. Een ster kost echter twintig  munten, die je kan verdienen door op het juiste vakje terecht te komen of door een mini-game te winnen. Wanneer iedere speler zijn beurt met de dobbelsteen voltooid heeft, start er altijd een mini-game waardoor iedereen de kans heeft om zijn aantal munten te verhogen. Je kunt op voorhand het aantal beurten instellen, met een minimum van twintig beurten per spel zodat je toch wat tijd moet uittrekken om een potje te spelen.

Elke beurt een minigame

Een belangrijk onderdeel van het spel zijn de minigames. Hoewel ze niet allemaal even geslaagd zijn en je de bedoeling ervan niet altijd onmiddellijk snapt, zijn de meeste mini-games zeer leuk en vertonen ze veel afwisseling. Je krijgt altijd de kans om even de beschrijving van een minigame te lezen en deze, indien je dat wilt, even in te oefenen. Je kan elkaar bestoken met bommen, onderling een minikart -race houden en soms is het op de knoppen rammen geblazen wanneer je om ter snelst in pinguïnpak naar de finish rent. Vaak is het iedereen voor zich, maar af en toe zal je ook als team moeten samenwerken om een minigame te voltooien. De kracht van de minigames zit hem vooral in het met elkaar samenspelen. Wanneer de overige spelers door de computer bestuurd worden, verliest het spel een groot deel van zijn charme. Het is altijd lachen geblazen als je jouw tegenspeler de grond induwt en daarna zelf vernederd wordt door de persoon die naast jou in de zetel zit.

Sfeervolle werelden

Mario Party bevat zeer kleurrijke en afwisselende werelden. Het spel laat anno 2010 hier en daar wat van de grafische tekortkomingen van de Nintendo 64 zien, zoals een toch wel misvormde Bowser en af en toe wat wazige textures, maar het spel straalt nog steeds de nodige sfeer uit. Dat is iets wat Nintendo zeker te danken heeft aan het kleurrijk grafisch pallet. De kreetjes van Mario en co. zijn we intussen al gewoon, maar weten zelden op de zenuwen te werken. De muziek zal, wanneer de mini-games spannender worden, sneller spelen om zo te zorgen voor nog wat extra opwinding.

Mario Party 2 blijft nog steeds boeien, ondanks de talloze latere titels die verschenen zijn. Het spel is sfeervol en weet regelmatig een glimlach van plezier op je gezicht te toveren. We kunnen dus stellen dat Mario Party 2 de tand des tijds redelijk goed heeft doorstaan en laat zien dat het nog altijd een ideale game is om een gezellige avond met familie of vrienden door te brengen. Het spel is een aanrader als je op zoek bent naar een goedkopere manier om de Mario Party-serie te leren kennen of als je nog eens een nostalgisch feestje wilt houden.